Jose uyanmalısın artık!
Afrika bile uyandı siyah rüyalarından
Bu kent himayesiz kaldı.
Hanımeli çiçekler hergün yeni bir cinayete tanıklık etmekten hasta düşüyor.
Hayat basit bir ömrün en kısa hikayesidir burada
Ben karanfil satıcısı tüm kadınları her an öldürebilirim
Sana yazdığım mektupların imlasına dahi dokunmadan
Kalemim kanıt istiyor artık sana dair ve sen yoksun,
Jose uyanmalısın artık
Uyku siyah bir gelinlik değil
koynunda büyüttüğün kitaplar göz kapaklarını birer muhafız alayı gibi savunsa da
Ben yenilgiyi çoktan kabullendim bu ölü coğrafyada
Bölünen hiç bir çığlık sesimin iç kıyımını önlemiyor.
Jose uyanmalısın artık
Yüzün düşmeli yüzüme
Saçın zihnimi doldurmalı
Avuçların alıntı yapmalı öpüşlerimin inkılap derslerinden sana koşarken
Ki mektepsiz kalan kadınlar bir daha Afrikaya kanamasın
Jose uyanmalısın artık
Üniformalı katiller devlet adına ne varsa vuruyorlar burada
Annem hergün alnıma senin ismini üflüyor hayatta kalmam için
Allah da uyuyor olmalı jose,
Ben seni özlüyorum
Ben seni sadece özlüyorum jose
Jose uyanmalısın artık...
Diljin Kovexi