Endüstriyel Savaş
Taarruzi kol tertibinde saldıran piyadenin yaratacağı şok etkisine duyulan güven de benzer şekilde değişmeden kaldı. Askeri teorisyen Jomini, kol tertibindeki taburların en iyi piyade nizamı olduğunu savunmayı ısrarla sürdürdü. Prusya Genelkurmay Başkanı General Helmuth von Moltke de, zaferi kazanacak esas unsur olarak gördüğü kol tertibini desteklemekteydi. 1847 ve 1861 yıllarına ait Prusya talimatnamelerinde açık alanda hamle aranması görüşü desteklense de bunun nasıl yapılacağına dair bir fikir ortaya konulmamıştı. Emir-komuta, yığınak ve hızlı intikal ancak yanaşık düzende mümkün oluyordu. Dünya üzerindeki tüm ordularda, ateşli silahlarda sağlanan yeni gelişmelerin kabulü konusunda büyük bir isteksizlik mevcuttu. Moltke, yanaşık düzendeki askerlerinin harp meydanında çözülmelerine ve idare edilemez karakterdeki gevşek nizam avcı müfrezelerine dönüşmelerine mâni olmaları hususunda bölük komutanlarını ikaz etmişti. Bu ikinci durum, sadece süngü saldırısına kalkılacağı zaman arzu edilir olabilirdi. Süngünün bayraktarlığını belki de en iyi yapan kişi, I. Sih Savaşında (1845-1846) İngiliz birliklerine komuta etmiş olan Sir Hugh Gough'tur. Topçusunun cephanesi bitince sevinçle şöyle dedi: "Şükürler olsun! Nihayet onları süngülemek için elime bir fırsat geçti." Cepheden taarruzun ne kadar beyhude olduğu, Kırım Savaşı ve Amerikan İç Savaşı'nda açıkça ortaya çıkmıştı. Rus komutan Knez A.S. Menşikov, Kasım 1854'te Inkermen'de İngiliz mevzilerine düzenlediği taarruzda bir günde 12.000 piyade kaybetti. Knez Mihail Gorçakov'un Ağustos 1855"te Traktir Sirtr`ndaki Fransız ve Sardinya mevzilerine düzenlediği saldırının sonunda da 10.000 asker zayi oldu. Benzer şekilde müttefikler de, 1855 yılının Mayıs ayında Kerç'te ve Haziran ayında Redan'da tahkimli Rus mevzilerine düzenledikleri piyade taarruzlarında ağır kayıplar verdiler.
Sayfa 477Kitabı okudu
·
19 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.