#oyuncakmüzesi
-EMRE GÜL
“Onların ölümü benim sanatım olacak.”
Bugüne kadar okuduğunuz tüm polisiye, katil hikayelerini unutun. Şimdi size tam tersi bir hikaye sunacağım. Çünkü bu hikaye kurban tarafından değil de katilin gözünden anlatılıyor. Oldukça iyi kurgulanmış, gerilim ve heyecan son ana kadar devam ediyor. Karakterlerin her biri, öldürülen kurbanların neye göre ve neden seçildiği gözler önünde. İş böyle olunca aslında bakış açısıda farklı oluyor. Bu nedenle farklı bir okuma sunuyor bizlere.
Sadece tek bir ölümle sınırla kalmıyor hikaye. Bir ölüm diğer bir ölümü getiriyor ardından. Sonra bir diğeri, bir diğeri…
Ravebelg kasabasında işler çok değişik işliyor. Genelde katilin gözünden okusakta bölümleri Noa’nın da ağzından anlatılan bölümler var. Noa ablasının ölümüyle kendini suçlu hissediyor fakat bu durumda aslında hastalıklı annesinin de payı var. Sürekli kıza psikolojik baskı yapıp istenmediğini dile getiriyor ki buda ciddi bir travma yaratıyor Noa’da. Zaten ablasının ölümünü atlatamamışken birde böyle manyak bir anneyle başa çıkmak elbette zor. Ama kasabaya döndüklerinde bir şekılde de hayatına devam etmesi gerektiğinin farkında çünkü küçük birde kardeşi var.
Katil ise bambaşka mesele. Kendini beğenmiş, sözüm ona oldukça özgüvenli egoist. Direk ruh hastası diyebiliriz. Çünkü kasaba halkını öldürdükçe, onları kurtardığını sanıyor ve detayları, sebepleri okudukça tabi buna kendi düşünceleri de dahil şaşırıp kalıyorsunuz her seferinde. Birde bu oyuncak meselesi var. Her öldürdüğü kurbanın yanına ona benzeyen oyuncak bebekler bırakıyor. Bir çeşit imzası haline gelmiş. Kurbanlarına yaptıklarının her bir detayına değinmiş 
Emre Gündoğanül . İnanın okurken soluksuz okuyorsunuz. Gizem ve gerilim biran olsun durmuyor. Şimdiden o sonla ikinci kitap için sabırsızım. Kitapta tetikleyici unsurlar olduğundan yerişkin içerik diyebiliriz. Tercihinizi buna göre yapmalısınız.
·
64 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.