Anne Frank...
Son sayfayı okuduktan sonra, bir hüzün çöktü içime. Yüreğim titredi. Belki de o anda zalimlerin karşısında dik durabilecek bir güce sahiptim. Anne kadar olmasa da.
Anne bir Yahudi. Ama Yahudi olması, onun insan olmadığı anlamına gelmez. Sonuçta sen bir Hristiyansın ama senin de damarlarında kan dolaşırken, onun damarlarında akan kan, kan sayılmıyor mu?
Sevgili Anne; hatıra defterini okuduktan sonra, senden yıllar sonra yaşayan bir kişi, sana hayran kaldı. Biliyorum, bu cümleleri sen okuyamayacaksın, ama belki de seni anlayan yüzlerce, binlerce kişi okuyacak.
Henüz on üç yaşında iken, gerçekle yüzleştin. Hatalarını fark ettin, bazen kendini eleştirdin; bazen de bir umut yeşerttin yüreğinde. Ama vazgeçmedin.
Bize her ne olursa olsun dik durmayı öğrettin.
Keşke yaşama hakkını tutup koparmasalardı.
Güzel okur; bu zahmete katlandığın ve incelememi okuduğun için teşekkür ederim. Bir sonraki incelemede görüşmek dileğiyle...
