@BayBilinmeyen: "Bu Benim Oyunum 1. Bölüm": Bu Benim Oyunum 1. Bölüm Bir tiyatro binası ve kapı girişinde bir oyunun afişi asılıdır... İki perde Trajikomik Akreple Yelkovan Seyirciler içeriye girerler… Perdeler açılır, sahnenin ortasına tek spot verilir. Adamın biri sahnede, oturmaktadır... Adamın yüzünde kan vardı. Yüzündeki kanlar, elleri, kanlı birinin bıraktığı bir iz gibi duruyordu. Adamın elinde silah ve...

Bu Benim Oyunum 1. Bölüm

Bir tiyatro binası ve kapı girişinde bir oyunun afişi asılıdır... İki perde Trajikomik Akreple Yelkovan Seyirciler içeriye girerler… Perdeler açılır, sahnenin ortasına tek spot verilir. Adamın biri sahnede, oturmaktadır... Adamın yüzünde kan vardı. Yüzündeki kanlar, elleri, kanlı birinin bıraktığı bir iz gibi duruyordu. Adamın elinde silah ve ellerinden sahneye kan damlıyordu… Seyirci şok halde izliyordu adamı. Her şey gerçek gibiydi… Adam konuşmaya başladı... Merak ediyorsunuz değil mi? Ben kimim… Neyin nesiyim? Belki birini öldürdüğümü düşünüyorsunuz şu an… Çünkü ön yargıların çok olduğu bir dünya burası. İnsanın devamlı ön yargılı düşünmesine sebep olan tek şey tekrarlılık… Tekrarlanan şeyi, insan ne kadar görürse, o kadar ön yargılı olur işte. Birde şöyle bir insan tipi vardır. Defarlarca tekrarlanan o şeyi görür ama yine de ona bir şans verir. Bu sefer belki öldürmez… Şimdi farklı bir bakış açısı sunuyorum sizlere... Düşünün, eskiyen duvarlarımı kırmızaya boyadım belki. Bir ara o kadar yoruldum ki… Ellerimin boyalı olduğunu unuttum, yorgun yüzüme götürdüm. Şimdi sizin ilk bakış açınızın devamını getiriyorum. Sahnede bir karakter var. Karakterin elleri kanlı, yüzünde korku salgılayan, kanlı el izi… Bu karakter erkek… Niye erkek? Çünkü çoğu izlemiş olduğunuz filmlerde veya senaryolarda hep aynı klişe… İlk zıttı olabilir. Yani ölen ve bu yüzümde ki elin sahibi bir kadın. Aksi ne olabilir? Belki bir erkek. Peki cinayeti işleyen adam fark yaratma peşindeyse… Seyirciyi de ters köşeye düşürmek istiyorsa. Öldürdüğü kişi ya bir engelli olur, ya da yeni doğmuş bir bebek… Korktunuz mu?... Oysa bu oyun yeni başlıyor. (Silahını seyirciye doğrultur. Sessi gittikçe artar.) Bu benim oyunum. Bu oyunun yazarı benim… Diğer oyun yazarlarından tek farkım onlar evlerinde oyunu yazarken, ben sahnede şu an yazıyorum. Evet… Yazılı bir metin yok. Bu konuştuğum tüm kelimeler şu an ağzımdan sıcağı sıcağına çıkıyor. Korkunuz geçti mi? Yok sizler bunun hala bir oyun olduğunu düşünüyorsunuz ve Nahre Yasda’nın yazdığı bir piyesi canlandıracağımı sanıyorsunuz. (Silahı tek tek her seyirciye çevirmeye çalışır.) O halde bugünün anlam ve önemini dile getirecek ilk kurbanı seçelim… Sen değil… Sen değil… Sen… Adam elindeki silahı tetikler… yazan - e.a 1. Bölüm Yorumlarınızı Bekliyorum :)

11 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

@BayBilinmeyen