Gönderi
Ömer Hayyam/Rubailer
Lise yıllarımda çeşitli alanlara katkılarından dolayı sempatim olduğundan kendisini tanımak adına kitabı hevesle edindim.Her ne kadar faydalı icatları olsa da karakterinin ve dini fikirlerinin beş para etmediğine kanaat getirdim.
"Camiye gittim, ama Allah bilir niye:
Ne namaz kılmaya, ne dua etmeye.
Eskiden bir kilim aşırmıştım camiden:
O eskidi gittim yenisini yürütmeye"
Bu dörtlüğün de fikirlerimi kanıtlar nitelikte olduğunu düşünüyorum.
"Tanrı,cennette şarap içeceksin,der;
Aynı tanrı nasıl şarabı haram eder?"
Şarap,şarap,şarap...Neymiş arkadaş bu şarap sevdası!Başta sanırım çeviriden dolayı Hayyam'ın şarap olgusu toplumca yanlış anlaşılıyor diye düşündüm.Çünkü bildiginiz üzere kendisi Farsça kelimelerle mükemmel oynamış ve çeviren kişiler de zorluklar çekmiş.Veyahut şarap metaforunu Allah aşkının sarhoşluğunu betimlemek için kullanmış olabilir diye düşündüm.Ancak şu dizeye rastlayınca taşlar yerine oturdu:
"Sen insan kanı içersin, biz üzüm kanı"
Dinimizce kesinlikle haram kılınan bu içkinin güzellemesini neredeyse her dörtlükte yapmış..Eğer dini olarak hassassanız okurken benim gibi tövbeler çekebilir ve kriz geçirebilirsiniz.Kitabı okumaya sıfır önyargı ve Hayyam'ı dini açıdan hiç araştırmadan başlamış biri olarak sayfaları çevirdikçe şoklar içerisinde okudum.Doğulu bir düşünce ve fikir adamı olmasına rağmen, Batı'da neden daha çok benimsendiğini şimdi anlıyorum.
Son olarak fikrimce kitabın okunacak tek manalı kısımlarını buraya bırakıyorum:
"Bir bulut gibi geldik, yel gibi geçtik"
"Her sabah yeni bir gün doğarken, Bir gün de eksilir ömürden; Her şafak bir hırsız gibidir Elinde bir fenerle gelen."
Tek temennim öldüğünde arzu ettiği gibi şarapla yıkanmış olmasıdır.
·
43 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.