Arkadaşlar... Genzini temizleyip ağlama krizine direnmek için yumruklarını sıktı. "Allah şahidimdir, imtihan ediliyoruz. Yoksa koca Allah'ın öcülerle, hortlak köpeklerle işi olmaz... İmtihan ediliyoruz. Edildiydik, birincisinde sıçtık batırdık, bi kanaat imtihanı daha kondu önümüze; onda da evvelsi sıçtığımızın üzerine bok yazdık... Ama Allah büyük... Bir fırsat daha verdi bize... Niye verdi? Ben olsam vermezdim. Kusura bakmayın, size demiyom; ben dambır dumbur konuşurum... Ama ben olsam vallahi de billahi de vermezdim. Verdi işte. O'nun işlerine kim akıl erdirebilir? İstese işi bitirir, bu yavruları analarına babalarına kavuşturur,bizi de topyekün cehenneme buyur ederdi... Ama o bi kapı açtı... ben olsam, açarsam şerefsizim... Yanlış anlamayın... Biz bunu hak ettik... Şurada yaşayıp giden köpekceğizleri mikrop gibi imha ettirdik biz... İki tane güzel insanımız vardı... Zekeriya Amca'yla Zehra Teyze... O mikrop aşısının onları da imha edeceğini hesap edememişiz gibi kendi kendimizi kandırdık; bi taraftan hala pişmanmışız gibi numara yaparken bi taraftan da sokağa yeni taşınanların belediye kapısına dizilmelerine, aynı aşıyı ihtiyarlarımıza vurdurmalarına rıza gösterdik, seyirci kaldık... Puştluk ettik! Yanlış anlamayın, sizi kastetmiyom... Alçaklık, şerefsizlik ettik... Bizi dünyalar kadar seven iki tonton ihtiyarın niye durduk yerde düşman kesildiklerini anlamazdan geldik... Yalandan çaba sarf ettik, ikna edip affedilmeyince de güya delirdiklerine hükmettik. Çöp evde yaşamasınlar, yazık! diye kahpece yalanlarla avunduk... Yanlış anlaşılmasın... Pis kokmasınlar, delirecekleri kadar delirdiler, daha fazla delirmesinler diye ibne evladı gibi kendi kendimize hikayeler uydurduk... Ben kendime diyom, kimse üstüne alınmasın."
Sayfa 62Kitabı okudu
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.