“Allah indinde din, İslâmdır.” Tamamlanmış ve tâbi olunması gereken din de İslâm’dır. Evrensel ölçekte bir dünya düzeni ve bir medeniyet olarak, hayatın her alanını düzenleme gücüne sahip muhteşem bir kültür, imparatorlukların üst yapısı, hukuk düzeni olmuş bir üst sistemdir. İnsan olarak bizim misyonumuz, “aklın duracağı ve aklın at koşturacağı alan”da fren-denge mekanizmasını iyi kurup; Allah’a, Resulü’nün gösterdiği yoldan bağlanmaktır. Eşya ve hadiselere meçhûle hürmet tavrı içinde bakmak, onları hasrımız ve hâkimiyetimiz altına almak, hatta nasıl feth edileceğinin yolunu bulmaktır. Böyle bir tutum bizi güçlü kılar. Bünye olarak dezavantajları avantaja dönüştürme, zararlı olanı faydalıya tahvil etme istidadı elde ederiz. En hayırlı ümmet olarak, İslâm’ın yüksek ahlâkına uygun bir hayat sürdüğümüz, Dâr’ül İslâm’ın vatandaşı olduğumuz demler bu demlerdi. Lâkin ulus devletlerin oluşumu Dâr’ül İslâm’ı parçalayıp, Osmanlı İmparatorluğu dağılınca, dinin ve dilin kaybedilmesiyle birlikte zihnî yapımız da çözülür. İslâmî ruh güçsüzleşir, Dâr’ül İslâm’ın düzenleyici gücü olma niteliğini yitirir; Kültürel iktidar, efendi olma hevesiyle efendilerinin ideolojisini devralan “Batı-vurgunu” kesimin tekeline geçer. İslâmsızlaştırma politikalarının tazammun ettiği biçimde, İslâm siyasî iktidarla ve iktidarın enstrümanı konumundaki sermaye, teknoloji vb. kavramlarla bütünleştirilip, modern dünyanın şartlarına uyarlanır. Bu da yetmez; âdeta, montaj sanayiinde neler yapabileceğimizin nişanesi halinde, pozitivizm-laiklik-Kemâlizm “organize din” olarak İslâm’ın yerine monte edilir. Devlet bu kavramlar çerçevesinde dönüştürülüp, dünyevileştirilir.
(MEVLÜT KOÇ, "Gelecek Geçmişindir!", Aylık Dergisi 150. Sayı Mart-2017'den iktibas, barandergisi.net, 3 Ekim 2023)
··
128 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.