Elimde onlarca okunmayı bekleyen kitap var ki hangi birinden başlasam bilemedim.
Bayramın koşturmacası, tatilin uyuşukluğu, okullar kapanınca annelere gelen "elimi nereye koysam bilemiyorum" hissi ile birlikte aklım 
Şermin Yaşar dedi...
Bana hep iyi gelmiştir. Yüzündenki pamuk gibi yapıyor hissi kaleminde de var. Ve acı ya da tatlı doğruyu, gerçeği de bu his ile işliyor aklıma.
Yer ediyor bende anlayacağınız.
Gelelim kitaba...
Başta kapak tasarımı ve ismi bile çekiyor insanı. Vardır herkesin bir "Söyleme bilmesinler" dediği...
Anne, baba, üç oğul, eşleri ve torunlar... Mutlu, sevgi dolu ve saygılı bir geniş aile hikayesi okuyoruz.
Her birine tek tek söz verince "Aile bağları nasıl düğmeler atar insanların yazısına?" bunu görüyoruz. Herkes bu muhteşem görünen hikâyeyi kendi gözünden anlatıyor. Tamamen gerçek, yalansız ve en pürüzsüz şekli ile...
Bir olayda herkes haklı olabilir mi?
Hayat matematik değil ve tek bir doğru yok. Burada da bakış açılarının ne kadar farklı olabileceğini alenen görüyoruz. Alınacak ders ise basit. Yargılama ve önce tanımaya, sonra da anlamaya çalış...
"İt baharı götürmüş ama yediği taşı da Allah bilirmiş."
Karakterleri dinlerken empati yapıyor ve ister istemez kendi hikayemiz ile bağdaştırıyoruz. Okudukça sırlar ortaya çıkıyor. Her bir hikayede görünenin aksi duygular fark ediyoruz. Kitapta her duyguyu iliklerinize kadar hissediyorsunuz.
Ebeveynlerin çocuklara yükledikleri, aile ilişkilerinin nasıl hasır altı edildiği, dışarıdan baktığınızda muazzam dediğin ocaklarda ne közler olduğu...
Ya o saklamak uğruna sığındıklarımız... Kimimiz bağımlı, kimimiz başarılı, kimimiz sus pus, kimimiz çok sesliyiz gizlemek istediğimiz karşısında...
Keyifle okuyacak ve gerçekten bakış açınızı genişletecek bir kitap... Ne denir ki... Gerçekten bir Şermin Yaşar klasiği
·
38 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.