Yazar güzel söylemiş ancak ben de katılmıyorum. Unutmak yok, alışmak var bence. Mesela ölüm... Ölenin ardından gözyaşlarının azalması unutmak değildir, yokluğuna alışmaktır. Ya da ayrılık... Ortada gerçek bir sevgi varsa unutmak söz konusu değildir. Yine alışmak ve kabullenmek vardır. Bugüne kadar unuttuğum hiç bir anım olmadı maalesef. Anımsamak istemediklerimi beynimin ya da kalbimin en ücra köşesine öteleyebildim sadece. Tabii onlarda en ufak bir izde 'biz burdayız' diyebildiler kolayca. Zamanla daha az acıtır oldular ya da acıtamadılar. Bu da 'alışmak' oldu zamanla. :)
Cansu hanıma katılıyorum ama bu alısmak veya kabullenmek olayı bana gore bıraz farklı. oyle zamanlar oluyor kı bazı acılara veya ayrılıklara alıstıgını dusunuyorsun ama bır gun bır bakıyorsun hersey sankı bir gun once yasanmıs gibı daha net aklında...
Öyle tabi ki Osman Bey. Dediğiniz gibi bazen daha dün yaşanmış gibi de olabiliyor.
Şu an bazı şeyleri gerçekten 'unutmak' istediğim bir zamandayım. Keşke bir yolu olsaydı.
Yazar cok iddialı bir tespit yapmıs ama ben katılmıyorum. Unutursun ama seni zaten cok etkilemeyen olsada olur olmasada olur dedigin veya da dun aksam yedigin yemegi unutursun...
Insan sevdiginden "unutmak" oldugu icin ayrılmaz. Sevmedigi icin ayrılır ve sevmedigin bır seyi unutmak zor degil...
Bu yorum görüntülenemiyor
Sevmek yetmiyor bazen
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.