Voltaire göre insan bencil ve tutkulu bir varlıktır. Özü gereği böyledir hep böyle kalacaktır. Bencillik ve tutukluluk bir tür doğal durumdur insan için bir tür yazgıdır. Bu kötümser bakışını şöyle yumuşatır o; insan bencilliğini ve tutkululuğunu bilgiyle dengeleyebilir. İşte burada insan için bir umutlanma olasılığı doğar. Aydınlanmış insan bencilliğini ve tutkululuğunu gidermiş insan değil, alt etmiş insandır.