Gönderi

Bi tuhaf; evet biliyorum bu ağacı. Evet işte şuradaki pencere, aynı yerinde… Ama kimse yok. Kimsecikler yok, bomboş burası. Kimse kek yemiyor, kimse kahve içmiyor. Kediler miyavlıyor, kediler miyavlıyor, kediler miyavlıyor… Kediler… Kediymişim, ölmüşüm… eşim varmış, ölmüş… biz çok sevmişiz, biz yan yana ölmüşüz… sonra gelmişim bir şekilde, kedisiz, eşsiz, yalnız… yoksa o da gelmiş mi? Yoksa biz arar mıymışız birbirimizi? Hep soğuk muymuş, hep ayaz mıymış buralar? Hep dert mi olmuşuz yoksa, derman üflerken bilmeden birbirimizi arar dururken?
Yitikulke YayınlarıKitabı okudu
·
3 görüntüleme
Pekiyasonra...