Topraklarımız uzanır güneşin koynunda
akar sularımız olup bitenin ötesine
Aştığımız gündüz güneyde bir elem çökertir
yazgısı ölü bedenler boş kalpler ile savaşır
Batan tekrar doğar çürümüş zihinde
Evden uzak olan yaklaşır kötülüğe
Günbatımın da ölenler uyanır dışlanmış bir kalp ile
Yolculuğuna feda eder bir kanadını yalnız uçan karga