"-Elini sıkayım; çünkü sen halis olarak bütün mahmurluğunu, herşeyi söyleyen adamsın. Hiç olmazsa bana rol oynamıyorsun!.."
"-Bir eser yaz bana, dedi; yine davanı koy istersen fakat belli etme; sanatı başa al ve ben bu 70 yaşıma rağmen, çıkayım sahneye, istersem orda öleyim!.."
Gittim, "Reis Bey"i yazdım; okudum. Aynen" Bir Adam Yaratmak"ta olduğu gibi o kadar ağladı ki, yüzü kabuk kabuk oldu, gözyaşından..." Derhal" dedi...
Şu-bu üç gün sonra görüştük:
"Oynayamam ben, dedi, çünkü sahnede ölürüm, bunun devamı lazım, bu büyük bir muvaffakiyet."
O aktör, bu aktöre filan, kime vereyim derken, birine veriyor. O da diyor ki:
"Necip Fazıl, Şekspir ayarında bile olsa, ben onun eserini oynayamam!"