Ne yazık ki aşk, insanın gözünü açacağına bazen onu daha da kör ediyor. O zaman tanrı, bizi sanki sevdiklerimizin eliyle cezalandırıyor. En ağır cezayı, bize tutkun olduğumuz şeyler aracılığıyla veriyor. En çok neye bağlanmışsak, onu bizim için bir zincire dönüştürüyor. Bu kalbimizden yaralandığımızda neden o kadar acı çektiğimizi açıklıyor. Çünkü aşkın da kendi güneşi, yıldızları vardır. Eğer insan o güneşle ısınamıyorsa daha da buz keser, yıldızlarıyla aydınlanamıyorsa büsbütün karanlıkta kalır.
Sayfa 119Kitabı okudu
·
79 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.