Burada yaşayan insanların doktoru yok, ebesi yok, ilacı yok, yolu yok, işi yok, parası yok... Hiçbişeyi olmayınca, hiç olmazsa şeyhimiz olsun diyorlar... Ulan kara sakalına tükürdüğümün gavatı, senin pis ayağını bastığın murdar toprağı bu köylü alıp yarasına merhem, çürük ciğerine ilaç, kısır karısına şurup yapıyorsa, bir boka yaramadığını bilmediğinden mi sanıyorsun? Ulan ilaç yok, para yok... Başka ne halt etsin! Bir umut işte, boş da olsa umut... Bu adamların insan gibi yaşayacak evi, işi gücü, doktoru, ilacı olsa, sakalına teneke bağlar da sıkıştığın yere kadar kovalar...
Sayfa 125Kitabı okudu
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.