Kuzey Kaya: "TAVAN ARASINDAN KAÇAN İÇDÖKÜM!": TAVAN ARASINDAN KAÇAN İÇDÖKÜM! Bugünlerde kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Bir yanım cancağızım Tarık AKAN'ın hüznüyle kavruluyorken öbür yanım ise taptaze bir Ahmet ERHAN'ımın şiiri! Ne yapacağımı hiç bilmiyorum Turgut Abi.. Şehrin loş ışıkları ve pasif insanları taşlı yapılar arasında üzerime üzerime geliyorlar karlı bir gecede. Oysa hani geceler şairin şiir sırdaşıydı be...

Bugünlerde kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Bir yanım cancağızım Tarık AKAN'ın hüznüyle kavruluyorken öbür yanım ise taptaze bir Ahmet ERHAN'ımın şiiri! Ne yapacağımı hiç bilmiyorum Turgut Abi.. Şehrin loş ışıkları ve pasif insanları taşlı yapılar arasında üzerime üzerime geliyorlar karlı bir gecede. Oysa hani geceler şairin şiir sırdaşıydı be hey mavi gözlü dev şairim Nâzım Hikmet'immm... Yüreğim bir Yeşilçam filminin sonları gibi cam kenarlarında seni düşlüyor. Kemal Sunal...Çocukluğumda beni yaşadığım travmalardan çıkaran komik usta! Ah be...Ya sana ne demeli Tezercim? Senin varoloşuna kapılmışken, yazdıklarını kendim yaşıyormuşçasına üzülüyorken terk etmek de neyin nesiymiş? Yahu sen neden intihar ediyorsun. Ben sana sırılsıklam bir bulutun buruşuk kollarında aşık olmuştum. Ama sen ne yaptın? Söyle bana...Neden yalnız bıraktın beni be hayatımın divası! Sen hiç konuşma Ferit Edgü...Sen memleketime gitmişsin orada O'nu yazmışsın. Ama Hakkari'de bir mevsimi yazarken niye benim ailemin yüreğindeki acılarının mevsimini de yazmadın be koca adam? Yazsaydın ya koca puntolarla...Hakkari, silik bir coğrafya haritalarda. Oysa yüreklerde öfkesi dinmemiş bir yanardağ! Üç abimin, akrabalarımın ve bütün insanlarımızın tabutu orası! Ah ahh...Göz kapaklarım sulu bir balya gibi ağırlaşmakta Attila Amca... Keşke herkes gitse başımızdan! Beni kim anlayacak söylesene Oğuz Atay? Hegel'i bir öğrencisi anlamıştı. O da yanlış anlayarak. Selim'i ise hiç kimse anlamıyordu. Ama o kendisini anlıyordu. Çünkü kendisine "kimse beni anlamıyor" teşhisini koymayı iyi biliyordu. Oysa ben tamamen Fransız kalmıştım Hegel'in oyununda! Gel beni de öldür Oğuz Atay! Belki böylece bir palyaço olurum mezarımdayken. Ne mezarı yahu? Beni de sabun yaparlar, Yahudileri yaktıkları gibi... Şimdi beni anlıyor musun Godot Bey? Seni neden beklemediğimi! Çünkü çok kötüyüm bugünlerde. Kendimi Gregor Samsa ve Bay Mearsault karışımlı bir ruh olarak hissediyorum Zerdüşt'ün böyle buyurmaları yanında. Nasıl tarif etsem ki? Bir yer var biliyorum. Ama anlatamıyorum Orhan Veli gibi... İşte orası çok acıyor be doktor civanım. Hani olur ya yetim bir çocuğun elinden annesinin fotoğrafını alırsın ya işte o acıya çok benziyor! Çocukluğumu çaldılar benden Necip Fazıl'ın kaldırımlarında; çocuklar Cahit Zarifoğlu'na işaret ederken! Herkes oyunlar oynarken, ben felçli bir şekilde sadece uzanmıştım. Anadolu gibi...Ufuk Aymaz, "Zonguldak Hatırası" şiirinde şunu demişti: "Babamın bıyıklarıya dikiyorum/ Çocukluğum denen o yırtığı" Saatlerce ağladım bu satırlarla. Abartı yok! Çünkü, bu satırlar, benim çocukluğuma eşdeğer...Ama bir şey var ki, o da dilim varmıyor söylemeye. Benim babamın bıyıkları dökülmüştü hunharca acılardan dolayı! Ve o acılar beni ona yabancılaştırmıştı. Sadece beni! Ve onca kişinin arasında sadece ona mı? Hayır, bütün aileye... Sanki, yeni alınmış bir süs eşyasının geçici göz zevki gibiydim onlar için! Söyle Ufuk Abi, ben yırtık çocukluğumu neyle dikeceğim? Hangi şey yetecek? Hangi şeyin gücü yeter? İçim acıyor lan içim! Nerede o çok sevip inandığınız Tanrı hazretleri? Ben bunları yaşarken neredeydi? Ya çok iyi bir sadist ve sinist birisi! Ya da hergelenin teki... Gerçekten bunca insanlar ölüyorken o nerede? Ölmek mi dedim? Pardon ben bazen karıştırırım. ‘’Öldürülmek!’’ olacaktı. Evet bu insanlar masumca öldürülüyor. Ve o hiçbir şey yapmıyor! Her neyse bunlar derin konular. Ellerimde yırtık bir şeyler var şimdi. Yırtık çocukluğum... Yırtık anılarım... Yırtık bir resimdeki babamın bıyıkları ve acıları… Beni seviyorlar; ama üzme payından az. Neden herkes bizi üzüyor Nilgün Marmara'm? Belki de Didem Madak'la çiçekli şiirler yazdığımız için olabilir… Ben artık ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum. Bu topluma ayak uyduramıyorum. Hepsi bu bozuk sistemin orospuları gibi. Emperyalistler dahil... Sanırım bu kelimeler hiçbir şey anlam ifade etmiyor albayım. Onun için yeter artık! Ben yatacağım, iyi geceler (sanki gecenin iyi kısmı kalmış da...) sana tavan arasında korkuyu bekleyen piç! Kuzey Şükrü Kaya (19.12.2016)

38 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kuzey Kaya