Kitap edebi kaygıdan uzak ve bir içini dökme gibi yazılmış. Buna rağmen elinize aldığınız gibi bitiriyorsunuz.
Yazar, zamanın Tuna Vilayeti'nin Zağra ilçesinin müftülüğünü de yapmış bir kişi. Ancak hatıraların yaşandığı tarihte müftü değil.
93 Harbinde göç ederek Istanbul'a gelmiş ve ve bu hatıraları kaleme alarak yayınlamak istiyor ama sansüre takılıyor. Sansürün sebebi ise savaş esnasında devletin düştüğü acziyeti ve ordunun hatalarını da gözler önüne sermesi. Yazar, hatıralarını yayımlayamasa da onun yerine oğlu bu hatıraları 1908 2.meşrutiyetten sonraki dönemde yayınlamayı başarıyor.
Yazarın bir bilim adamı, bir araştırmacı olmadığı gerçeğini unutmadan okumak lazım. Çünkü sevdiği kumandanları göklere çıkarırken sevmediklerini de yerin dibine batırıyor. Hiç bir eğitim ya da tecrübesi olmadığı halde askeri taktikler konusunda da ahkam kesiyor.
Bütün bunların yanında 600 yıllık vatanın nasıl kolayca ve oluk gibi kanla elden çıktığını da tarihe not düşüyor.
Ben bu kitabı okurken Halide Edip'in "Vurun Kahpeye"sini okur gibi hissettim kendimi.
Zevk alarak ama aynı zamanda kahrolarak okuyacağınız bir eser.
İyi okumalar
