(...)
Yüzün ki korkular verir bana ne zaman yüzümü tutsam
yüzüne.
Ben ki ölüme hiç eğilmedim, hiç girmedi sözlüğüme
Belki sokağa ilk çıkan bir çocuktur ölüm
Belki senin bazan topuz yaptığın saçın
Bir yaban çiçeği ya da daha ilk geliyordur dünyaya
Bir demek maydanozu koparıp bırakmak belki de.
Dedim ya hiç bilmiyorum arabı belki de benim sık sık çıkarıp
baktığım bir fotoğrafın
Bıyıkları hep yüzüne düşen bir adama çektirdiğim
Bir suya bakarken
Bir suya
Duru mu duru ve daha sessiz ölümün kendinden.
Ben ki seninle aştım yaşları
Koydum çağıma adımı. Bir burukluğu yüzün gibi.
Ilhan Berk