Gönderi
Öncelikle bana yeni bir kitap borçlu Harun Çelik.Yeni bir Harmatan yani.Çünkü elimde ki kitabın neredeyse her satırı çiziklerle dolu.Üzerleri değil altı.Zira altı çizilmeyen bir kitabın üstünü çizin gitsin derler.
Harmatan bulutlarının(sahra çölünden çöl fırtınaları ile kalkan ve şehirlerin üstünü kaplayan yoğun kum ve toz bulutları) üzerinde hatta çok üzerinde bir yerlerde taa Ala-ı İlliyyun da kanat çırparken ruhunuz, bir anda baş aşağı esfel-ı safilin de yerin dibinde bulacak nefsiniz kendini ummadığınız bir anda.
Bir seyahatname diyebilirsiniz buna çekinmeden.İç sesinizin vicdanınızın derinliklerine yaptığı yolculuklar...
Sıra dışı bir aşk hikayesi ile duygusal bir giriş yapsa da ve daha gözyaşlarınızı silmeye fırsat bulamadan bir acem illerinde bir arta doğu çöllerinde ve belki Orta Asya steplerinde bulacaksınız kendinizi.Sadece bir sırt çantanız ve Harun Çelik olacak istasyondan istasyona tren kovalarken yanınızda.Bütün bu coğrafyanın havasını çekip iliklerinize kadar ilk trenle çok batıda, Avrupada bulurken kendinizi hazırlık yapmaya fırsatınız olmayacak.
Kendine seslenirken size, size seslenirken insanlığa, onlara seslenirken evrene dolacak sesi.Önce gözlerinize, sonra kulaklarınıza ve tüm benliğinize dolacak bu ses.Bu ses yani kendinize bile söylemeye cesaret edemeyeceğiniz, hiç söylenmemiş sözlerin efsunu gibi saracak baştan ayağa sizi.
Fikirden, ilimden, bilimden,konuşmak ve paylaşmaktan gulyabanilerden kaçanlar gibi kaçma eğiliminde olanlar, ateşe koşan kelebekler gibi yalandan ve haramdan beslenelerin kanlı ellerinde ellerinde bulacakken kendilerini, bu makusen mütenasip durumdan, tere yağından kıl çeker gibi çekip alacak Harun Çelik onları.
Ah keşke bir imkan olsa müfredata konsaydı diyecek, çocuklarımız satır satır okuyup ezberleseydi diye iç geçireceksiniz.
Eminim benim gibi yapıp yavaş yavaş azar azar okuyacaksınız ki bitmesin.Zaten okumak sözcüğü de yanlış kitabı konuşacaksınız onunla ve her gün bir bölüm konuşmak isteğine engel olamayacak içinizdeki gerçek siz.
Ve kızacaksınız ona hemde çok kızacak, nerede şu anda ne yapıyor, neden daha çok yazmıyor diye.Nefes almak, yemek, içmek ve uyumak gibi en yaşamsal ihtiyaçları bile çok görecek ona; hayır yazmalısın sürekli yazmalısın diye haykıracaksınız.
Çünkü komşusu açken tok uyuyan bizden değildir.Bizde açız Harun Çelik.Ruhlarımız aç, aklımız aç, gözlerimiz ve kulaklarımız aç.
Ayhan Özköroğlu 27.10.2017
·
176 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.