Hani bir film izlersiniz de ya da bu kitapta da olur baş kahramana o kadar kendinizi kaptırırsınız ki onun acısı sizin acınız olur.Gündelik hayatınızdaki duygularınızı bile etkiler.İşte bu kitap da tam olarak öyleydi.
Kitabın adı Son Nefes Havaya Karışmadan yazarı Paul KLANITHI.Bu kitap gerçek bir hikayeyi anlatıyor.Beyin cerrahı(nörobilimci) Paul'un bir doktorken akciğer kanser teşhisi konulduktan sonra hastaya dönüşü ve ölümle olan mücadelesini sade bir dille anlatılıyor.İlk başta çok sarmamıştı beni.Bir doktorun anıları gibi geldi ama ne zamanki Paul un acı hikayesi başladı o anda okuyucu olarak ben de kitaba dahil oldum.Paulle beraber üzüldüm onun yaşadıklarını yaşamış gibi oldum.
Paul'e kanser teşhisi konulduğunda verdiği tepki aklımdan çıkmıyor."Ölmek istemiyorum" diyor.Üstelik o idealist bir doktor olmanın ötesinde gelecekte de bilime katkı yapmayı hedefleyen biridir.Onca planın arasında bu hastalık çok zamansız gelmiştir.Doktor olduğu için bazı gerçeklere çok vakıftır ve fazla bir zamanı olmadığını bilir ve buna göre kalan zamanı yeniden ve bana göre en iyi şekilde gerçekleştirir.
Yazar kitabını yazma amacını şöyle belirtiyor bir arkadaşına."Akciğer kanseri olmanın egzotik bir yanı yok.Aslında sadece yeterince trajik ve yeterince hayal edilebilir bir durum.Okur,benim ayakkabılarımı giyip biraz dolaşacak ve sonra da "hımm,demek buradan bakınca böyle görünüyormuş ..burası eninde sonunda kendi ayakkabılarımla da geleceğim yer."diyecek.Sanırım bu kitabı yazmaktaki amacım da zaten bu.Ölümü sansasyonel hale getirmek ya da insanlara günlerini gün etmek için tavsiyede bulunmak değil.Sadece yolun sonunda karşınıza çıkacak olan budur ,diyebilmek."
Kitabın sonunu özellikle çok beğendim.Paul ün ailesiyle birbirine olan sıkı bağı,sevgisinin gücü ve geride bıraktıkları bizlere ders olacak cinsten.Ölümle mücadelesine değinmeyeceğim bile ki orası kitabın en anlamlı yeri ve bir aşk nasıl olmalıdır bu kitapta fazlasıyla cevabı var.Herkesin okumasını tavsiye ederim.Kesinlikle yaşama ve ölüme dair bakış açınız değişecek.
ve kitaptan birkaç alıntıyla bitirmek istiyorum.
"Nereye gittiğini bilen adama ,bütün dünya yol verir,"demişti Emerson."O,hayalini anlatmanın bir yolunu daima bulur,ağırbaşlı bir sevinçle onu mutlaka duyurur"
