Bir keresinde sayın Nuri Pakdil'i dinleme fırsatı bulmuştum.O konuşmasını yaparken şunları hissettim: Dinleme salonu o kadar kalabalıktı ki oturacak yer yoktu ve kalan boşluklarda ayakta kalmış insanlarla doluydu.Sayın Nuri Pakdil konuşmaya başladı ama sanki yalnız gibiydi içinden geldiği gibi kendi kendine konuşuyormuşcasına bir sunum yaptı. Onca kalabalığın içinde kendi başına kendi dünyasındaydı sanki. Kitaplarını okurken hissettiğim şey de tam olarak bu. Nuri Pakdil kitaplarında kendi kendine.. Konuşuyor, kızıyor çoğu zaman anlaşılmıyor. Sanırım anlamak için Nuri Pakdil olmak, onun gibi düşünmek gerek. Böyle bir eser ancak geniş bir düşünce ve hayal gücünün güçlü bir kalemle buluşması sonucu ortaya çıkabilir. Tam ismine layık bir eser olmuş. Harfler, kelimeler ve cümleler savaş içerisinde. Bende selam duruyorum bu güçlü harf birliklerinin geçişine. Sayın Nuri Pakdil'in kalemine sağlık. Onu okumayı seviyorum.

Ateş Hattında Harf MüfrezeleriNuri Pakdil · Edebiyat Dergisi Yayınları · 201176 okunma

·

25 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.