1884'de ailenin malî durumu parlak değildi. 26 ekimde babama yazdığı mektupta annem, kendi hesabına göre aylık ve yıllık giderin bilançosunu gönderdi. yıllık 11167 ruble tutuyordu.
hiç kuşkusuz bu rakam tüm masrafları içermemekteydi. örneğin, giyim, tiyatro, konser, araba masrafları ve başkaca ufak tefek masraflar bu hesaba katılmamıştı. yıllık giderimiz 15000 ruble dolayındaydı. bütün malikânelerimizden gelen para bu kadar
tutmuyordu.
annem hemen kavradı ki acele bir tedbir alınmazsa bu gidişle sarfedilen parayı karşılayamayacağız. belki de moskova'da oturmaktan vazgeçmemiz gerekecek.
bu durumu önleyici tek çare tolstoy'un telif haklarına sahip çıkmaktır. çünkü o zamana dek ailemizin geçimini sağlıyan başlıca gelirler kesilmişti. annem, babamın telif haklarından yararlanmaya karar verdi. babam, 1881'e kadar yayınlanmış olan bütün kitap larının telif hakkını anneme vermişti; o tarihten sonra yazılacakları kim dilerse yayınlasın. babamın bu kararı 1890 eylülde açıklanmıştı ama gerçekte 1880 den beri
uygulanmaktaydı. 1985 yılının başında, annem, babanım bütün eserlerinin yayınlanması işini kendi üzerine aldı ve böyleçe lev tolstoy'un külliyatının beşinci baskısına girişmiş oldu. bundan önce babam yazdığı eserleri yayınevine satmaktaydı, elbette dağıtımı da yayınevi yapıyordu. yeni baskıları ise annem çıkaracak, kitap
çılara satışını o yapacaktı. 1885 yılında petersburg'da bulunan dostoyevski'nin karısıyla görüştükten sonra bu kararı almıştı. gelgelelim, kitap basmak için para gerekliydi. kendisinin ise bu yatarımı yapacak parası yoktu. anneannemden 10 bin ruble, stahoviç'den
de 15 bin ruble borç aldı.
işte böylece lev tolstoy'u n moskova'daki evinin müştemilatındaki bir bölüm kendi eserlerinin yayınevi haline getirildi. avludaki bir hangara da perakende satılacak kitaplar istiflendi.
babam bu işten elbette pek hoşlanmamıştı. "lev tolstoy'un eserlerinin yayınevi" yazılı tabelanın önünden her geçişte burun kıvırıyor ama bu işe karışmıyordu.
·
7 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.