Altı çizilmiş cümleler, gülümseyerek ve biraz da kıskançlıkla okunmuş tatlı sohbetler. Nilsu'nun hayatına giren çıkan her karakter hayranlık uyandırıyor insanda. Teoman'ınkilerse umut vadetmiyor, silik kalıyor, eksik geliyor. İkisinin birbirini bulduğu o müthiş sayfalarda ise inanın keyfine diyeceği olmuyor doğrusu. Ancak bir sorun var ki finalinde terk edilmiş hissettim. Sanki aceleye getirilmiş son ana sıkıştırılmış bir sondu bu. Soru işaretleriyle biten bir kitaptı kendi adıma.
