Öncelikle kitaba sadık kalamadığımı itiraf etmem gerektiğini düşünmekteyim. Zira kitabın son yarısını 2 günde bitirsem de, uzun bir süre elimde gezdirdim. Bunun sebebi kitabın sıkıcı olmasından ziyade, ders yoğunluğumdan dolayı yeterli zamanı çıkaramamamdı. Vicdanımı bir nebze olsun rahatlattığıma inanarak ve kitabı okumayı düşünenlere, geniş bir zamanda bu kitabın sayfalarında gezinmelerini fısıldayarak 1Q84 incelemesini başlatıyorum. Genel olarak Haruki'nin üslubunda beni çeken bir şeyler olduğunu düşünüyorum ve kitaplarını okumaya çalışıyorum. Fazlasıyla detaylara inerek yazan bir yazar olsa da, bu detaylar beni sıkmıyor. Lakin, 1Q84'ten sonra Haruki'ye karşı olan bu genel kanım biraz değişmiş durumda. Oldukça uzun olan bu kitapta, olay örgülerini düzenli bir şekilde sağlayamadığını düşünmekteyim. Bölümleri farklı kişilere odaklanarak yazdığından, yer yer zaman karmaşası içerisinde buldum kendimi ve "Bu iki bölüm önce yaşanmamış mıydı ya?" dediğim oldu. Ancak biraz uğraştıktan ve biraz daha anlamaya çalıştıktan sonra mantığıma yedirerek devam ettim okumaya. Aomame ve Tengo karakterlerine odaklanılarak ele alınan kitapta, benim en sevdiğim karakter ikisi de değildi. Tamamen yan karakter olarak varlığını sürdüren Tamaru, bana en içten gelen karakter oldu. Ki kendisi, hakkında gizlice araştırma yaptığı bir kişiyle konuşurken "Bu arada babanızın pazar günü öldüğünü öğrendim. Başınız sağolsun." diyebilecek kadar samimi; karşısındakine "Bu adam bunu nereden biliyor acaba?" diye düşündürtecek kadar gizemli bir karakterdi. Haruki 1Q84'ünde, farklı bir kurguyla çıkıyor karşımıza. Upuzun bir solukta, bambaşka olaylarla birlikte... Kimi yerde canımızı sıkıyor, kimi yerde "Şimdi ne olacak?" diye düşündürüyor, kimi yerde gülümsetiyor belki kahkaha bile attırıyor, kimi yerde de "Hadi be!" dedirtiyor; ama bir şekilde bu uzun kitabın içinde kaybolmamızı sağlıyor.

1Q84 (Tek Cilt)Haruki Murakami · Doğan Kitap · 20163,436 okunma

·

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mavi Lotus