YALNIZLIĞI YOLDAŞ EDİNMİŞ SERSERİ BİR GEZGİN: KNULP "Artık yalnızlığı tek başıma yudumlayacaktım...Acıydı bu yalnızlık ve sadece ilk günle sınırlı kalmadı, arada kuşkusuz biraz hafifler gibi olduysa da, o günden sonra bir türlü sona ermedi."(s.61) Herman Hesse’nin "Knulp" adlı kitabını bir çırpıda okudum, ancak bitirdiğim andan itibaren yazmayı çok istememe rağmen bir türlü bilgisayarımın başına geçip ruhuma dolanları satırlara aksettiremiyorum. Bozkırkurdu’nda da buna benzer hisler yaşamıştım hatta onu yazabilmek için günlerce beklemem gerekmişti. Bu kez o kadar bekletmeden yazmak istiyorum Knulp' u. Eser, “ilkbahar başı”, “Knulp’a İlişkin Anılarım” ve “Son” adını taşıyan üç bölümden oluşmakla birlikte Hesse’nin ölümünden sonra bulunan yazılarının Knulp’la ilgili bölümleri de kitabın sonuna eklenmiş. Ancak ben bu yazıda birbirini tamamlayan üç bölüm hakkında yazmak istiyorum. Kitapla ilgili yaptığım küçük bir araştırma sonucunda Hesse’nin bu kitabı 1908-1915 yılları arasında yazmış olduğunu öğrendim. 1904 yılında ilk eseri ile edebiyat dünyasına giren ve 1943’te en yetkin eserlerinden biri olan “Boncuk Oyunu” adlı eserini edebiyat dünyasına kazandıran bir yazardan söz ettiğimize göre Knulp, Hesse’nin ilk dönem eserlerinden biri sayılabilir. Daha sonra yazacağı Bozkırkurdu’nun içeriğine ve derinliğine bakıldığında Knulp’un tadı damağımızda kalan bir eksiklik taşıdığı çok bariz. Sanki Hesse bu eserinde anlatmak istediklerini öz olarak ifade etmiş, ama asıl konuya girememiş, karakterini yeterince detaylandıramamış gibi. Yanlış anlaşılma olmasın Knulp başlı başına çok iyi bir eser, ama işte insan bazen bir kitabı bitirir ve “keşke bitmeseydi” hissine kapılır ya Knulp da öyle oldu benim için. Knulp’u konuştuğum bir arkadaşım eser için “Bozkırkurdu’nun önsözü” ifadesini kullanmıştı, ben de kitap hakkında benzer hislere kapıldım. Knulp bana göre, Bozkırkurdu’nun beni derinden etkileyen kahramanı Harry Haller’in eskizi gibiydi sanki. Sanki Hesse, Knulp ile gelecekteki kahramanı Harry Haller’in bir ön çalışmasını yapmış, ana hatlarını belirlemiş, Bozkırkurdu ile de onu zirveye çıkarmıştı. Kitabın içeriği hakkında çok fazla detaya girmeden Knulp’tan bahsetmek gerekirse şunları söyleyebilirim: Knulp, Fransizka’dan yediği ilk vurgundan sonra hayatını bambaşka bir surette yaşamaya başlayan, hayatın mutlu anların bir toplamı olduğunun fazlasıyla farkında serseri bir gezgin. Onu yola çıkartan sebepler farklı olsa da Knulp "Yabana Doğru"nun Chris’i gibi, yolda büyüyen, yolda zenginleşen, yola çıkmadan yola girmenin asla mümkün olmadığını fark eden bir akl-ı evvel belki de. Kimilerine göre bir deli, kimilerine göre akıllı, Zorba’nın delişmen kahramanı Alexi Zorba gibi aklına eseni aklına estiği gibi yapan bir yalnız kovboy. Yalnızlığı kendine yoldaş edinmiş, en sevdiklerini bile özgürlüğü uğruna geride bırakmış âsî bir çılgın. Ânı yaşayan, anda kalabilen ama bunun bedellerini fazlasıyla ödeyen, kalbinden başka kimseye hesap vermeyecek kadar da güçlü bir karakter. Mazur bir serseri, mağrur bir hayalperest. Kişiliğini korumak adına her türlü lüksten feragat edecek kadar şahsiyetli, menfaatlerine sırtını dönecek kadar ermiş gönüllü bir kazazede. Knulp, savaşını kendi ruhuyla hesaplaşmaktan ibaret gören bir savaşçı belki de. Knulp hakkında çok şey söylemek mümkün. Ama bırakalım da her okuyucu Knulp’u okusun ve oradan kendi ruhuna dönerek içindeki cümleleri damıtıp çıkarsın ortaya… Geçenlerde “Tehlikeli Oyunlar”ın tiyatrosunu izledikten sonra yazdığım yazıda, sanatın insana kendini hatırlatan, kendine döndüren yönünden bahsetmiştim. "Knulp" ile de aynı hisleri yaşadım. Sabah keşfettiğim bir Ahmet Erhan şiiri bana Knulp’u hatırlattı. Evet sanatta ayrım yok bu manada. Okuduğumuz bir kitap, izlediğimiz bir film ya da tiyatro oyunu, keyifle dinlediğimiz bir şarkı yahut şiir temelde aynı noktada birleşiyor: Hepimiz ırkımız, rengimiz, milliyetimiz, sosyal statümüz her ne olursa olsun insanız ve insan olmaktan kaynaklanan ortak noktalara sahibiz, sanat da bizi bize hatırlatmak için var ve iyi ki de var! Knulp, Ahmet Erhan’ın bu muhteşem yalnızlık şiirini okusaydı çok severdi bence:) youtu.be/q63RUC7kUuo BU YAZIYI ALTI ÇİZİLİ SATIRLARIMLA ŞİİR VE ŞARKI EŞLİĞİNDE BLOGUMDAN OKUMAK İSTERSENİZ: hercaiokumalar.wordpress.com/2017/11/15/yaln...

KnulpHermann Hesse · Yapı Kredi Yayınları · 20222,294 okunma

··

76 görüntüleme

Osman Y.

@osmany ·

4yıl

Güzel anlatmışsın.. Şiir videosu açılmıyor paylaşır mısın ?

Hercaiokumalar /Ayşe

@hercaiokumalar ·

4yıl

Teşekkür ederim, eski bir yazı. Şiir linkini güncelleyeyim:youtu.be/hkJQWf8MfDw

Emre

@abel_ardousa ·

6yıl

benzeri temaları ihtiva eden diğer eserlere ilintili güzel ve anlamlı çıkarımlar,, Emeğinize sağlık, devamını bekleriz, yabana doğruyu öğrenmek de bonusu oldu yazının.

İbrahim

@AkakiAkakiyevic ·

6yıl

Herman Hesse okumak isteyenler için çok doyurucu ve yol gösterici bir değerlendirme yazısı olmuş. Ellerinize sağlık. Keyifli okumalar dilerim..

Hercaiokumalar /Ayşe

@hercaiokumalar ·

6yıl

Teşekkürler:) İyi okumalar diliyorum.

Hercaiokumalar /Ayşe

@hercaiokumalar ·

6yıl

Teşekkür ederim...

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hercaiokumalar /Ayşe