Musa yolda bir çoban gördü, "A Tanrı, a Allah" diyordu "Neredesin ki kulun olaynn senin; çarığını dikeyim, saçlarını tarayayım senın.
Elbiseni yıkayayım, bitlerini kırayım senin; a ulular ulusu, süt getireyim, sunayım sana.
Elceğizini öpeyim, ayacıklarını ovayım; uyuma vaktin gelince yerceğizini silip süpüreyim.
Bütün keçilerim feda olsun sana ey andığım zaman hey heyler, hay haylar ettiğim."
Bu sözleri duyan Musa dehşete kapılır; "Bu ne saçma söz, bu ne küfür, bu ne ağza alınmayacak laf; ağzına pamuk tıka" der . Ancak saf çobanın, kendinden, kibirli peygamberlerden daha yüksek bir manevi mertebeye erişmiş olduğunu öğrenecektir.
Sayfa 172
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.