Belki sana koşmak, sana konuşmaktan daha kolaydı. Belki hayata dair bütün arzularını kaybetmiş bir adamın takatsiz parmaklarıyla vehim pencerelerinin buğusuna yazılar yazmak en berbat seçenekti. Belki göz kamaştırıcı her ışık gibi sen de daima dipsiz bir uçuruma açılıyordun. Penceresiz sözler bulmak daha iyiydi, içine hiçbir sitemin, hiçbir kırgınlığın, hiçbir suçlamanın sızmadığı kör odalar, karanlık mahzenler inşa etmek... Bilemiyorum.
Sayfa 52Kitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.