Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.13
Gönderi
Bir Yıldan Sonra Yeni Bir Bakış
Bir yıldır başucumda durup sürekli beni gülümseten bu muhteşem kitabın yeni bir incelemeyi hak ettiğini düşündüm. Eski incelememi de aşağıya ekliyorum.
--23.01.2019--
En son ne zaman bir kitaba sarılarak uyudunuz? Ya da şöyle sorayım; hiç tattınız mı bu muhteşem duyguyu?
Ben küçükken, okumayı ilk öğrendiğim zamanlarda, her gece mutlaka bir kitapla uyurdum. Kollarımın arasına alır, bir sağa bir sola dönerdim ama en sonunda sayfalarına bir şey olacak korkusu ile inadımdan vazgeçer, yastığımın hemen yanına bırakır, bir elimi de üstüne koyar öyle uyurdum. Ama her gece aynı töreni tekrarlamaktan da vazgeçemezdim. Aynı dönemde bir gece olsun annem 'renkli rüyalar kuşum' demezse siyah beyaz göreceğim sanırdım rüyalarımı. Hep de söylerdi. Öyle olmadığını çok sonradan öğrendim.
İşte bu kitap; sahafta tesadüfen karşıma çıkan, unutmaktan çok korktuğum renkli rüyalarımın temsilcisi. Haliyle günlerce kollarımın arasında uyuttum. Sabah uyandığımda bir köşesinin kolumda bıraktığı ize bakıp tüm gün mutlu olabiliyordum mesela. Kimsenin tanık ya da ortak olamadığı, kendime ait en mutlu sırrımmış gibi. Bir yılı aşkın bir süredir de her an elimi uzatınca dokunabileceğim bir mesafede; başucumda duruyor. Hayatın olağan akışında, bütün o gri binaların ve beton yığınlarının arasında görmeyi unuttuğum renkleri anımsatmakla görevli bana.
Artık renklerin tamamen kaybolduğu ve bu yüzden doğan çocukların bile koyu renk gözlü doğduğu bir dünyada, masmavi gözlerle doğan ve içindeki renk aşkına tek gözünü kaybeden ve yine de içindeki renkleri aramaktan; insanlara hatırlatmaya çalışmaktan vazgeçmeyen güzeller güzeli Carmesina gülümsüyor bana. Yanındaki, uğursuzluk getirdiğine inanılan Kara Kedi ve Tuzluk da hınzırca göz kırpıyorlar. Kötü Şans’ı bulmak için çıktıkları yolculukta yolları diğer şanssızlık mitleri ile kesişmiş ve çözümlerin yine insanlarda olduğunu görmüşlerdi. İnsanların kırık bir aynadan ya da bir merdiven altından geçmekten korkmak yerine renklerini, hayal güçlerini ve korkularını kaybetmekten korkmaları gerektiğini görmesi gerektiğini anlamışlar. Kendi korkusunun farkına varan ve hayatı olduğu gibi kabul edip bu sayede hayatı değişen, dağ gibi güçlü bir savaşçı olan Chew Wang da onlara katılıyor. Hatta Japonca’da “kriz” anlamına gelen kanji’nin “tehlike” ve “fırsat” karakterlerinden uydurulduğunu anlatıyor. Bu öyküye de en çok Akortsuz Serafin bayılıyor! Akortsuz Serafin, tek gözü ve diğerlerinden daha koyu olan rengi nedeniyle diğer kuşlar tarafından dışlanıp kendini aramaya çıktığında gerçek ailesini ve haliyle kendini nasıl bulduğunun öyküsünü de araya sıkıştırıveriyor. O kendini bulup kendi olmayı sevdiğinde herkes tarafından nasıl ilgi gördüğünü de eklemeden edemiyor. Sanırım hâlâ bu konuda çok şaşkın! Yüksekten korkmaya başlayan bir sirk akrobatı olan Mila ise bu öyküyü çok dokunaklı buluyor ve en tehlikeli yerlere tırmanmasına yardım edip korkularını yenmesini sağlayan Dario’nun elini sıkıca tutuyor. Bu huzurlu dokunuşa uzun bir süre, birlikte gülmeyi unuttukları için artık hayatlarını bile paylaşamadıklarını fark eden ve yakın zamanda buna bir dur demiş olan Adam ve Kadın kahkahalarla karşılık veriyor. Ve böylece neşe ve espiri anlayışının bir kez daha sıkıcı bir rutinle başa çıkmanın en iyi yolu olduğu kanıtlanmış oldu, çünkü güldüğümüzde, dileklerimizi serbest bırakır ve zaman kazanırız. Bütün o saçı bozan taçlardan, ayağı sıkan topuklu ayakkabılardan, bakımı zor uzun saçlardan, kiri gösteren beyaz atlardan ve kimin standartlarına göre hayal edildiği belli olmayan prenslerden sıkılan ve kendi hikayelerinin yazarları olan güzeller güzeli prensesler Bella ve Griselda ise bütün bu muhteşem karakterler ile tanıştıkları ve aynı yolda oldukları için çok mutlu görünüyorlardı!
Siz siz olun kollarınızda uyutmak isteyeceğiniz ve unuttuğunuz renkleri anımsatmakla görevli bir kitap bulun. İnsanın ruhunu nasıl iyileştiriyor; görülmeye değer.
--- 05.12.2017 ---
En son ne zaman bir kitaba sarılarak uyudunuz? Ya da şöyle sorayım; hiç tattınız mı bu muhteşem duyguyu?
Ben küçükken, okumayı ilk öğrendiğim zamanlarda, her gece mutlaka bir kitapla uyurdum. Kollarımın arasına alır, bir sağa bir sola dönerdim ama en sonunda sayfalarına bir şey olacak korkusu ile inadımdan vazgeçer, yastığımın hemen yanına bırakır, bir elimi de üstüne koyar öyle uyurdum. Ama her gece aynı töreni tekrarlamaktan da vazgeçemezdim. Mutlaka yastığımın altında bir kitap olurdu. Ama artık öyle korkuyorum ki kirlenmesinden ya da sayfalarının kıvrılmasından kılıfsız dolaştırmıyorum asla. Hal böyle olunca da yastığımın altında değil, elimi uzatınca dokunabilecek mesafede duruyorlar. Aynı dönemde -yastığımın altında kitaplarla uyuduğum- eğer bir gece olsun annem 'renkli rüyalar kuşum' demezse siyah beyaz göreceğim sanardım rüyalarımı. Hep de söylerdi çok şükür. Öyle olmadığını üniversite için şehir değiştirince öğrendim.
İşte bu kitap; sahafta tesadüfen karşıma çıkan, unutmaktan çok korktuğum renkli rüyalarımın temsilcisi. Haliyle günlerdir kollarımın arasında uyutuyorum -sert kapağı da çok büyük bir etken tabii-. Sabah uyandığımda bir köşesinin kolumda bıraktığı ize bakıp tüm gün mutlu olabiliyorum mesela. Kimsenin tanık ya da ortak olamadığı, kendime ait en mutlu anımmış gibi. Aslında söz vermiştim her gün bir masal okuyacağım (15 gün edecek) diye fakat ben aldığım tüm çikolataları bile bakkaldan gelmeyi bekleyemeden yiyen bir çocuktum, nasıl sabredeyim? Yine de uzun süre kolumda izini taşıyacağım gibi duruyor.
Siz siz olun kollarınızda uyutmak isteyeceğiniz bir kitap bulun. İnsanın ruhunu nasıl iyileştiriyor; görülmeye değer.
··
63 görüntüleme
Fakat bu muhteşem bir inceleme olmuş...
Bazı kitapların bizde uyandırdığı duyguları tanımlayacak tek kelime de 'muhteşem' oluyor çünkü :) Teşekkürler :)
Böyle kitapları çok seviyorum. Eğer bir kitap yazsaydın nasıl olurdu düşünmeden edemedim Sevgili Meltem. İçim cıvıl cıvıl oldu incelemenle. Kalemine sağlık.
Kitap şimdilik bana çok uzak ama bu yorum bundan çok daha kıymetli! :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.