Felsefe, siyaset bilimi, şiir ya da sanat alanlarında ortalamanın üzerinde olan insanlar neden melankolik görünüyorlar, hatta bazıları neden ağır melankoli hastalığına yakalanıyor?
Bütün sanatlar ve bilimler dolaylı veya direkt olarak insanla ilgili olduğu için ve insanoğlunun geleceği de geçmişi de pek parlak olmadığından. Sanatçının/bilim insanının işi de insanla, uğraştığı sanat veya bilim zaten içerisinde bir tür karamsarlık barındırıyor çünkü çoğunlukla insanı ele alıyor.
Bilgi edinimi arttıkça mutluluk azalır’ gözlemledikleri kötülükler iyi olan bilgilere göre daha az bu da anlamsız ve sebepsiz mutluluk duygusunu sürekli törpülüyor ve ortaya çıkardıkları eserler ruhlarında parçalanan şeyleri açığa çıkardıkça melankoliye sürükleniyorlar bundan da haz duyuyorlar ve kendilerini keşfettikleri ilgi alanında mutluyken tamken bütünken realist dünyada gerçeklerin arasında somutluklarda boğuluyorlar ‘onlar bilgide mutlu olabilirler şiir yazarken huzurlu olabilirler ki bunu ortaya çıkarmak için bile bi acı çekmeleri gerekiyor çünkü acı, bilginin bedene inmesidir
He erkek oldugum düşünülmesin. Kadınım. Fakat bilirsiniz ki, erkeklerde kadınlık, kadınlarda da erkeklik hormonu vardır. Ve bu düşünme gücünü de etkiler.
Şiir sorusuna kadın gözüyle cevap veriyorum: (bunu özellikle belirtiyorum, erkek kafa yapısıyla değil kadın kafa yapısıyla düşünüyorum) Niye melankolikler? Çünkü acı çeken ve yalnız bir erkekseniz tüm kadınların dikkatini çekersiniz. Onlar da bunları bildikleri için "acı cekmeseler bile!" melakolik havada yaşarlar. Aslında birçoğu da değildir.