Bi kaç saat evvel bi ileti paylaşmıştım.Oradaki şairlerin Peyami Safa versiyonu.
Eski yapıtlarda bilmediğim kelimelerin çokluğu sebebiyle onlara karşı hep ön yargılı olmuşumdur. Kelimelerin anlamına bakıp tekrar tekrar okumak, anlamayıp sakin kafayla bi daha okumak sıkıcılığının üstüne sıkıcılık ekliyor, hiç çekilmiyordu. Ta ki bu güzide kitaba gelene kadar. İster eski kitap olduğundan ötürü, ister ince olduğundan ötürü ya da benim bahanem gibi aklınıza ne tür önyargılı bahaneler gelirse gelsin, hepsini tarumar edecek türden.
Kitaba başlamadan diyosunuz " Kitap işte. Beni en fazla ne kadar etkileyebilir ki?" Sonra başlıyosunuz ve daha ilk sayfadan itibaren sizi rehin alıyo. Bi süre sonra kitaptan sıyrılıp kendinizi tamaşa ettiğinizde; bırakın etkilemeyi, iliklerinize kadar işleyip kendisiyle bütünleştirdiğini görüyosunuz. Kitap bittiğinde ise size taktığı prangayı hiç ama hiç çıkartmaması için yalvarıyosunuz.
Cahit Sıtkı T.'nın bu kitap hakkındaki yorumunda dediği gibi her satırı gerçekten Can-ı gönülden istifade edilerek kaleme alınmış.Kitabın bitimiyle, bitişinin hüznüne yeniliyo insan. Öyle görünüyor ki Zaman mefhumuna asla yenilmeyecek bi şahaser...انا
