Ayşe kocası iyi doysun diye yemeği az yerdi. Yemekten sonra çay demlerdi, fakat kendisi içmezdi. Dem kalırsa içerdi, kalmazsa demin üzerine su koyar, tekrar kaynatır, onu içerdi; fakat bunu Mehmet Efendi'ye iktisatlı olmak için yaptığını belli etmezdi. Canı sanki o zaman çay istemiş gibi yapardı.
Mehmet Efendi'nin köyde annesi vardı. Arada bir gelir, o da onlarda kalırdı. Bir bahar günü Ayşe'nin kayınvalidesine gösterdiği hürmeti Müfide Hanım hiç unutmamıştı. Kayınvalidesi bahçedeki çakma sandalyede oturmuştu. Ayşe arada bir gelip kayınvalidesinin sandalyesinin yerini değiştiriyordu. "Evimin güneşinin annesi! Sandalyeni şöyle çevireyim de sırtına güneş gelsin, üşümeyesin." diyordu.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.