Postmodern yazanlar için güzel kaynak bunlar. Bakın ben Dr. Jivago girişini nasıl kullandım. Buna Pastiş deniliyor.
Şimdi hayatın yalancı güzellikleri kayboldu, diyordu papaz, çünkü ruh onu hapseden bedenden ayrıldı. Toprağı karardı. Kap çatladı, sessiz, tıpkı duygusuz bir eldiven gibi beden. Hocanın sesi baskın geldi. Aklımdaki papaz dağıldı. Celal, diyordu hoca, rabbin kim diyecekler, rabbim Allah dersin. Kitabın nedir diyecekler. Kitabım Kuran-ı azimüşşan dersin. Dinim İslam dersin. Gözlerim aradı. Kara gözlüklü, siyah giysili, ince adam yoktu. Dayımı bir daha göremeyeceğimi o an anladım. Gitmişti dayım.