Gönderi
Efendimmm dün gece hitama erdirdim kitabı. Kitap 2 uzun ve birkaç kısa öykülerden oluşuyor. Bilenler bilir, iyi veya kötü yorumumu yaparım kitaplara. Yani yazarını tanısam da tanımasam da yaparım bunu. Kitap önce bir sineğin gözünden hikayeleserek yazılmış, güzeldi fakat sonraki "Son Görev" isimli hikayeye gelince bir hayli canım sıkıldı. Hem kalemi çocuksu geldi hem de ölüm meleği olan Azrail'i insan olarak yazmasına sinir oldum. Ve daha önce Hamza kitabını okuyup da üslubuna alışkın olsam da "yok artık bu kitapta saçmalamış" deyip hikâye sonlanmadan kitabı bırakıp uyumak için yattım. Sonra uyuyamadım ve tekrar kalkıp hikâyeyi sonlandırdım. Benden size tavsiye sonuna kadar okumadan sinirlenmeyin :) sonunu okuyunca düşüncemde hatalı olduğumu fark ettim. Ama kızdım mı epey sinir oldum tabii :) Neyse sonraki öyküler su misali aktı aktı gitti. Bir pazar günü gündüzü hariç onun dışında hep gece okuduğum için şöyle doya doya gülemediğim yerler oldu. Gerçekten inanılmaz keyifli ve güzel bir kitaptı. Fakat yazarımızın dili hayli sivri. Mamafih doğruları yazdığı için açıkçası çok da rahatsız olmadım. Haa bir öyküde kadınlar hakkında epey sallamıştı. Yazarı görürsem " Keşke bayan olarak doğsaydın!" Demek istiyorum çünkü o yazdığı kısma bildiğiniz uyuz oldum. :) Ayy nasıl bir yazar, dövsem mi sevsem mi insan karar veremiyor Ama okuyun, tavsiye ederim. Çok yerde kendini de eleştirdiği için okuyucuya sempatik geldiğini düşünüyorum zira bu tip yazarları seviyorum. Bu arada yazarımız kendini kitabın sonlarında çok iyi ifade etmiş diye düşünüyorum Şahsına münhasır, sivrdi dilli ve keyifli bir kalemi var. Sevilesi. ️️
·
32 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.