İnceleme yazmayı düşünmüyordum fakat birkaç cümle etmek iyi olur. 4 genç var, ikisi kız ikisi erkek. Biri terzi yanında çalışıyor, biri ressamlara poz veriyor, biri resim çiziyor, biri de poz verenle resim çizenin yanında sürekli oturan biri. Terzi yanında çalışan Ginia ile poz veren Amelia tanışlar. Hayata dair tek bir derin cümle olmadan hep kısa kısa sohbetler. Nasılsın, iyi misin? Sigara içer misin? Ah bugün hava ne kadar sıcak? Hadi akşam çıkalım birkaç şey yer içer yürürüz. Gezerler, tozarlar dağılırlar. Sonra Amelia, Ginia'yı Guido ve onun yanındaki Rodriguez ile tanıştırır. Dördü bir araya gelir. Yine yerler, içerler, otururlar.
Ginia, Amelia'nın yanına gelir poz verirken, nasıl poz verdiğini görmek ister. Çoğu nü resimlerdir. Hayret eder, üşümüyor ya da rahatsız olmuyor mu diye. Ordan çıkarlar gezerler, şarap içerler, uyurlar, uyanırlar, gezerler, şarap içerler, arada bir kere kestane de yediler! Ginia, Guido'ya aşık olur. Onunla takılır birkaç kere. Amelia'yı kıskanır. Ben de çıplak poz vereceğim der, poz verir utanarak. Rodriguez orada yok sanır. Perde açılır o da oradadır. Kız ağlar. Amelia, yanına geleyim mi, der. Guido "Aptal o kız boşver" der. Kız eve gider. Birkaç hafta kimse uğramaz yanına. Sonra Amelia yine gelir sigara yakar, gezelim mi der. Ginia "ben de sigara içiyom kii" der. İçer. Sonra da gezmeye çıkarlar. Bitti.
Kitaptan elde edilen ne? Kendini aptal duruma düşürme. Aslında bunu da vermemiş de işte kız ortada ağlayıp eve gelince bunu çıkarmış olalım. Tek bir altı çizili cümle yok. İlginç bir olay yok. Betimleme az, zaten betimlenecek mekan az. Ne anlattı? Bir yaz esintisi. O kadar rüzgar isteyen sokağa çıksın daha çok esiyor. Okumayın naçizane tavsiyem.