Kitaba başlarken hakkında hiçbir şey bilmediğim için beklentim de yoktu. Ama pek çok kişi beğenmediğini dile getirdi. Bir tarafta fantastik bir olay var. İndie çocukları kullanarak dünyayı ele geçirmeye çalışan ölümsüzler, zırt pırt her yerden çıkan mavi ışıklar, ölümden dönen hayvanlar falan filan. Diğer taraftaysa bir grup lise son sınıf öğrencisi arkadaşın birbirleriyle ve aileleriyle olan problemleri var. Hikayenin anlatıcısı 17 yaşındaki Mikey, obsesif kompulsif bozukluğa sahip. Kız kardeşi anoreksik, en yakın arkadaşı eşcinsel ve çeyrek zamanlı tanrı, sevdiği kız misyoner anne babasıyla birlikte Orta Afrika'ya gitmek üzere. Bu iki hikaye birbiriyle paralel olarak ilerliyor fakat yazar fantastik kurguya daha az yer verip ana karakterleri olayın dışında tutmuş. Zaten amacı hikayedeki olağanüstü şeylere değil gayet normal olan insanların problemlerine dikkat çekmekmiş gibi görünüyor. Bunun farkında olsam da okurken konunun dışında kalmışlık hissinden kurtulamadım. Mikey ve arkadaşları sürekli indie çocuklara rastlıyorlar, olağanüstü bir şeyler olduğunun farkındalar fakat asla olaya dahil olmuyorlar. Hal böyle olunca bu fantastik ögeler hikayede eğreti duruyor. Hele bir de Jared'in kedi tanrı meselesi yok mu? Beni iyice zıvanadan çıkardı. Bu kasaba önceden de fantastik olaylardan nasibini almış diye anlatılıyor ama kitaptaki bu olağanüstü dünyaya hiç mi hiç adapte olamadım. Yazarın vermek istediği mesaj; "Herkes dünyayı kurtarmak zorunda değil, hepimiz seçilmiş kişiler değiliz. Ama herkes kendi hikayesinin kahramanı olabilir." şeklindeydi sanırım. Düşünce güzel fakat işlenişini ve karakterleri sevmedim.

Biz, ÖlümlülerPatrick Ness · Yabancı Yayınları · 2016594 okunma

·

36 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.