Bertolt Brecht'in okuduğum ilk kitabı.Kapitalizm'in yozlaştırdığı; ezen ve ezilen insanların zaman içerisinde aynı kefeye nasıl girdiğini gözler önüne seriyor.Kapitalizm veya Komünizm (veya Sosyalizm) sohbetlerinin geçtiği ortamlara denk geldiğimizde ''kapitalizmi kötülüyoruz ama o olmadan da üretim olmaz, üretim yoksa yaşam da olmaz'' savunmalara hep şahit olmuşuzdur. Brecht toplumda paradoks halini almış (Brecht'e göre bu paradoks değil birebir yanlış olan kapitalizm) bu iki tartışmayı dönemin İngiltere'sindeki belirli insan modellerini çevresine alarak hangisinin iyi hangisinin kötü olduğunu bizlere sunuyor. Kapitalist insan modellerinin para,büyüme hırsı uğruna aile şereflerini bile hiçe sayacak kadar gözlerini hırsa bürümelerini çok güzel sunmuş yazar.Brecht'in bu eserinde ezilen insanların 'celladına aşık olmak' deyimini çokça hatırlatacağı bölümler de mevcut.Eser bir çok yönü ile bazı yazarların eserlerini anımsattı.Ukuduysanız George Orwell'in '1984' romanını çokça anımsayacaksınız.Sadece '1984' romanı ile sınırılı değil elbette. John Steinbeck'in 'Bitmeyen Kavga'sı,haklı veya haksız mücadeleler sonucunda insan ruhunun tahribatlar neticesinde yaşadığı parçalanmalar açısından Ernest Hemingway'in 'Çanlar Kimin İçin Çalıyor'u çokça hatırlatacağı eserler olacaktır.
~İyi Okumalar~
