Osmanlı'da kılıç aynı zamanda üzerine yemin edilecek kutsal bir eşya hükmündeydi. Fatih Sultan Mehmed, Bosna'da yaptığı meşhur ahitnamesinde, "Kuşandığım kılıç hakkı için," demiştir. Yavuz Sultan Selim de Venediklilere verdiği sözü pekiştirmek için, "Kılıcım hakkı için," sözünü kullanmıştır.