oysa arkadaşlığın bütün çabası, benliğimizin tek gerçek ve (sanat aracılığıyla hariç) aktarılması imkânsız yanını, yüzeysel bir benliğe feda etmemiz yolundadır; bu yüzeysel benlik, diğeri gibi mutluluğu kendinde bulmaz, dışındaki birtakım durumlar tarafından desteklenmekte, yabancı bir kişiliğin içinde, bir hasta gibi barınmakta, bulanık bir duygusallık bulur, korunmaktan memnun, takdirle etrafa huzur saçar, kendi benliğinde birer kusur olarak görüp düzeltmeye çalışacağı meziyetlere hayran olur.