Sonsuzluğun Sonu'nu nedense sona bıraktım. Öncesinde bulabildiğim tüm Asimov romanlarını "yirmiden fazla" okumuştum. Bu kitabın, Vakıf, Robot, İmparatorluk serileri veya diğer tekil romanları kavrayabilme açısından önce okunmasına gerek olmadığını düşünüyorum. Kurgu daha ziyade zaman olgusu ve paralel evrenler üzerinde dönüyor. Asimov'un galaktikasi ise son gerçekliğin bir ürünü. Sonsuzluğun Sonu, tüm romanlar içinde, büyük, ihtişamlı bir taş kubbenin son eklenen kilit taşı gibi aynı..Çekerseniz yıkılır ve yeni baştan yaparsınız.. Yazara hayranlığımın katlanmasına vesile olan çok başarılı bir yapıt.