Ben İNSANLIĞIN Dalıyım!
Etrafa bir göz gezdirin.Koltuk,masa,sehpa,sandalye,kitap,dolap.Ne gördünüz,sadece görmek istediğiniz,koltuk,masayı mı,yoksa çektiğimiz onca acıyı mı?
Bir gün ağaç olarak uyandınız,Kafka'nın böceği gibi.Ne olur,böcek gibi ezilir misiniz?Hayır,daha da kötüsü.Bir darağacı olabilirsiniz,silahlarda kullanılmak üzere ayrılabilirsiniz,bir baltaya sap,onca yiğidin su matarasının tıpası olabilirsiniz.
İlk başta sizin için en büyük acıyı çekersiniz,o keskin,parlak baltadan.Bu durumda cellat tipli canavarın ekmeği olabilirsiniz,siz onca acıyı çekerken,insanların sizi kestikten sonraki sırıtışlarına ortak olabilirsiniz.Siz çünkü bir ağaçsınız,hem insanlığın dalıyken,hem de savaşın,gaddarlığın simgesi olabilirsiniz.Kesildi mi ölmezsiniz,o acıları yakılana dek çekersiniz.
Kuşların cıvıltılarını arzularken,bir köşeye sinip çürümeyi beklersiniz.
İnsan olmanın nasıl bir şey olduğunu yaşamanıza rağmen,afallayıp kalırsınız,nasıl böyleyiz,diye sorgularsınız,utanç duyarsınız.
Ne yaptığı,ne hissettiği belli değildir insanın.
Şu alıntısı anlattıklarımı açıklıyor,
"Çünkü, yüzyıllardır çözülemeyen acayip bir bilmeceydi insan."
Hasan Ali Toptaş'tan okuduğum ilk kitabıydı bu kitap.
Uzun öykü olarak Türkçe'nin sınırlarına kadar yazılmaya çalışılmış.
Rastladıkça söyleşilerini de okur ve dinlerim.Bilgili ve nitelikli bir insan olduğu her halinden belli.
İlçenin vermiş olduğu bedava defterlerin arka kapağında buna benzer bir öykü vardı.
Az okumadım o öyküyü,tohumun öyküsünü.Kağıdın elimize nasıl ulaştığını.Bu kitap da o kısa öykünün uzatılmış,daha çok kötü olayları anlattığı hali.
Çoluk,çocuk,yaşlı,genç,nitelikli,niteliksiz herkes okumalı bu kitabı.
Karacaoğlan'dan :) youtube.com/watch?annotatio...
