"Zamanı verimli kullanmak mı yoksa mutlu olacağın şekilde mi kullanmak?" sorusuna cevap veriyor bu kitap. Hani denir ya, sürekli bir koşuşturmaca, nereye gidiyoruz diye. Evet, nereye gidiyoruz. Zamanımızı hep bir şeylere yetişmekle harcıyoruz. Tebessüm etmeye bile vakit bulamaz hale geliyoruz. Peki bunun sebebi ne? Duman adamlar :d Zamanımızı çalanlardır ve bunlarla Momo adlı küçük kızımız mücadele eder. Çocuk öyküsü gibi dursa da büyükler için yazılmış.
Bu kitabı okurken "Vanishing Time: A Boy Who Returned" filmini hatırladım sürekli. Gizemli bir su göletinden bir yumurta bulur üç arkadaş. Bu yumurta kırılınca içinde zamanı çalan bir yaratık çıkar. Üçü haricinde her şey donmuştur, zaman çalınmıştır çünkü. Başta eğlenceli gelir her şey bu üç arkadaşa. Gönüllerince gezerler, yerler içerler, giyerler ama bir süre sonra sıkılmaya başlarlar. Yaşadığın mutluluğu birileriyle paylaşmadıktan sonra o mutluluğun bir anlamı olmuyor, bunu farkediyorlar. Mutluluk denen bir şey olmuyor. Bu kitap ile bu filmin anlatmak istediği şey aslında bu. Çocuklarla zaman geçirmek, beraber oyun oynamak, kuşlara yem atmak, kitap okumak, müzik dinlemek, gezmek, sohbet etmek, akraba arkadaş ziyaretlerinde bulunmak... Eğer yapmaktan mutluluk duyuyorsanız bunları yapmaktan vazgeçmeyin. Vazgeçtiğiniz an, o zehirli hastalık size de bulaşır. Yani can sıkıntısı hastalığı^^
