Ofisteyken kafese sıkışmış vahşi bir kuş gibi yaşıyordum. Sadece hayatta kalmasına yetecek kadar yem konuluyordu önüne, palazlanmasına imkan yoktu. Zamanla kanatlarını kullanamaz hale gelecekti bu kuş, kafesin dışına çıkarılsa bile uçamayacaktı. Neyse ki ben artık dışındaydım bu kafesin. Henüz kanatlarımı çırpabiliyorken, çok geç olmadan tekrar süzülmeliydim gökyüzünde.
·
14 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.