Gönderi

İnsanın yalnızken cansız şeylere tutunması ne kadar tuhaf, diye düşündü; ağaçlara, derelere, çiçeklere; onların kendisini ifade ettiklerini hissetmesi; tek beden haline geldiklerini hissetmesi; onların insanı bildiklerini; bir anlamda aynı olduklarını hissetmesi; kendine duyar gibi (o uzun ve sabit ışığa baktı), anlaşılmaz bir sevgi duyması.
Sayfa 72 - Kırmızı Kedi Yayınevi, Çeviren: Kıvanç GüneyKitabı okudu
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.