Gidecek bir yer yoktu
O sadece hayatta kalmak için koşuyordu.ormandan araziye, araziden ormana gidip geliyor; mantarları, karahindibalari, ısırgan otlarını toplayıp, taşla ezip sularını çıkarıyordu. Örümcek ağlarının sardığı kuytularda, köşelerde örümceklerin kırağı düşmüş kıymetli ağlarının altında yosundan yastigiyla uyuyabiliceğini biliyordu. Burada örümceklere de ona da değmezdi rüzgar. Bulutların ne anlattığını da bilirdi. Ne zaman bir sığınak araması gerektiğini, ne zaman gerekmediğini bilirdi. Buluttan kuleler göğü kaplayıp gittikçe ısınan havayla birlikte büyüyorlarsa fırtınanın yaklaştığını anlardi. Yahut hafif bir rüzgarla gelen küçük dalgalara ve dalgaların renklerindeki değişime bakardı; renkleri koyuysa hava açık olacak demekti, koyuysa kar yağacak.
Sayfa 26 - TimaşKitabı okudu
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.