Güzel bir inceleme, içinizden geldiği gibi yazmışsınız yine. Başta sizin 113.incelemeniz sandım, bu kadar kısa sürede bu kadar uzun ve güzel nasıl oluyor diye düşündüm biraz. Hala geçerli bu düşüncem :) Hepimiz koşuyoruz o havucun peşinden ve farkındayız neyin ne olduğundan. Ama çarkları kıracak cesaretimiz yok ne yazık ki. Kitaplar, belki biraz film/diziler bu gerçeği bir nebze olsun perdeliyor galiba. Ama ara sıra çıkıyor Dostoyevski gibi ters insanlar, böyle şeyler yazdırıyor. Teşekkürler ona ve size bu güzel inceleme ve durum tespiti için.
Erhan Hocam çok teşekkür ederim. Aslında yazdıklarımı tekrar okuduğumda aklımdakini tam olarak yansıtıp yansıtamadığımdan emin olamadım. İncelemeler çok uzamasın diye gayret ediyorum, bu yüzden bazen konular arasında hızlı geçişler olabiliyor:) Günümüzde, Makar Alekseyeviç ve Varvara Alekseyevna'nın yaşadıklarına çok benzer şeyler yaşadığımızı düşünüyorum. Onların yaşadıklarının en dip nokta olması, bize de kendimizi kandırmamız için bir fırsat sağlıyor:) Değerli yorumunuz için tekrar çok teşekkür ederim...
2 sonraki yanıtı göster
Güzel bir inceleme olmuş hem yazar hem de kitapa karşı kendi bakış açınızı sunmuşsunuz ...
Okuyacaklarıma ekledim bir gün okunması dileğiyle ...
Çok teşekkürler Yağmur hanım. Şimdiden keyifli okumalar dilerim...
1 sonraki yanıtı göster
Çok güzel yazı. Üst sınır tespitin ve pirinç lapası örneğin muazzam.
Çok teşekkürler Emre bey vakit ayırdığınız için. Çok mutlu oldum. Keyifli okumalar dilerim…
Necip Bey, yüreğinize sağlık. Kitapları öyle içselleştirerek yazıyorsunuz ve bunu da okuyucuya öyle derinlemesine geçiriyorsunuz ki ben sizin incelemenizi okuyup bitirdiğimde bahsi geçen kitaba koşmak istiyorum. Tespitleriniz acıtsa da gerçek. İnsan idealsiz yaşamaya alışıyor ve en kötüsü de zamanla duyarsızlaşıyor. Zaten oyalanma vasıtaları bulmakta benzersiziz toplum olarak. Bunu tespit etmek için televizyonu açıp şöyle bir karıştırmak yeterli. İnsancıklar'ı okumadım ama incelemeniz bana pek cok şeyi düşündürdü ve sorgulattı. Teşekkürler, kaleminize kuvvet.
Ayşe Hanım çok teşekkür ederim değerli yorumunuz için... Çağımızda insan çok hızlı bir değişimden geçiyor. O yüzden durup düşünme, sorgulama, neden-sonuç ilişkisi kurma gibi konularda maalesef geri kalıyoruz. Sadece bu hıza ayak uydurabilme kaygısı hakim pek çoğumuzda... Ancak romandaki toplumsal statü farkları, bugün de daha derinlemesine varlığını sürdürüyor. İnsancıklar yaşamaya devam ediyor... Çok güzel düşünceler paylaşmışsınız Ayşe Hanım, çok mutlu ettiniz beni:)
Bu yorum görüntülenemiyor
Bende inceleme yaptığımı sanıyorum.Harika olmuş, düşündürücü ve bilgilendirici olmuş.Elinize ağzınıza sağlık👏👏
Çok teşekkür ederim Mustafa bey... Estağfurullah, Her bir okurun kayda geçirdiği her şey çok değerli... Çok mutlu oldum beğenmenize... Keyifli okumalar dilerim...
Bu inceleme üstüne ne söylenebilir ki? İnsan ve insancıklar arasındaki o çizgide ne büyük kibir gizli... Çok güzel yazmışsınız... Kaleminize sağlık...
Kübra Hanım çok teşekkür ederim değerli yorumunuz için. Kibir bu incelemeyi özetleyen kelimeydi sanırım:) Bu vesileyle, kitabı henüz okumayanların, kitabı okurken kendi hayatlarını bir ayraç gibi kullanmalarını öneriyorum:) Sevgilerimle...
Kaleminize sağlık. Kitabı biraz önce bitirdim ben de. Ve sonuna kadar katılıyorum size. İncelemenizin üstüne ekliyebileceğim bir cümle yok sanırım. Çok güzel olmuş. :)
Çok teşekkürler Merve Nur hanım. Kitabı yeni bitiren biri olarak beğenmenize ayrıca mutlu oldum.
İnci Hanım'ın demesiyle, çok isabetli nokta atışlar yapmışsın Necipçiğim. Hepsi de doğru. Bu perspektifle anlıyoruz ki bu bol mektuplu "arabesk" roman bir bin yıl sonra da aynı duyguları yaratacak. Nekrasov'un (yarın sabah Nekrasov caddesine gideceğim. Tesadüfe bak) beğenmesi de, tıpkı betimlediğin insancıklara benzer bir hayatının olmasından :))).
Romanın orjinal ismi Yoksul İnsanlar. İnsancıklar ismine biraz gıcık olmam,bu kelimeyi başka bir anlamda kullanıyor olmamdan.
Kiril'de V, latin alf.de B'ye karşılık gelir. Rusların Barbara'ya Varvara demeleri bir misnomer yani. Matrak değil mi? :)))))
Kalemine sağlık
Metin abi çok teşekkür ederim... Her Dostoyevski romanından sonra bir haftalığına Rusya'ya kaçma isteği peydah oluyor:) Senin o satırların yazıldığı caddelere, sokaklara yürüme mesafesinde olman başlı başına kıskançlık konusu:) İsimler konusu karışık:) En çok Karamazov Kardeşler'i okurken zorlandım. Zaten yarım bırakmak zorunda kaldım o kitabı. Zor bir kitap. Yaz tatili, bayram tatili gibi işten uzak olduğum bir arada tekrar alıp okuyacağım...
Kısa bir aradan sonra seni tekrar görmek çok güzel... Sağlıcakla kal abicim:)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.