Berzah 3. ( Yorumlar lütfen :)
Gözlerini açtığında yine alarmının sesiyle güne uyandı. Gözlerinden akan yaşlar, mutsuzluğu yüzüne vurmuştu. Hala görmüş olduğu rüyanın etkisindeydi. Alarmı tatil günlerinde de çalıyordu. Kimi zaman bunu bilerek tercih ediyordu. Çünkü o anın kıymetini bu şekilde daha da değerlendiriyordu. Gözlerini tekrar kapattı. Rüya alemine geçmek için ama uyku tutmuyordu. Dua etmeye başladı, tüm kalbiyle görmek adına. Sadece o rüyanın devamı için bile işi bırakabilirdi. Yok bir türlü uykusu gelmiyordu. Bilgisayarda dün açmış olduğu belgeselin bitmiş halinin görüntüsü ekrandaydı. Bilgisayardan ölmeme günün fotoğrafını açtı. Fotoğraf Avcılar Meyhanesi olarak değil bugünün Çiçek Pasajında bulunan Sev İç Restaurant’ında çekilmişti. O dönemin adıyla Neşe Restaurant’ı haritadan konumuna bakıp, belgeseli tekrar baştan açıp yatağa uzandı ve gözlerini kapattı. Devamını hayal edip durdu, karanlık dipsiz kuyusunda…
Nihayet karanlık onu çekip aldı. Yer ile temas etmiş ayaklarından başını kaldırarak önünde bulunan asmalı konağı gördü.
( Çok şükür! Bin şükür! Düşünme başka bir şey. Oraya koş hemen Efkar! )
Rumeli’den, Beyoğlu’na doğru koşmaya başladı. Heyecandan ve sevinçten ayakları sanki yere basmıyor gibiydi. Adeta uçarcasına ilerliyordu. Etrafından geçen insanlar dönüp, Efkar’a bakıp duruyordu. Uzunca geçen koşuşturmacanın ardından havanın kararmasıyla Taksim meydanına nihayet gelmişti. İstiklal Caddesinden ilerleyerek, Çiçek Pasajı’nın önüne geldi. Heyecanla Pasaj dan içeriye girdi…
Gözlerinden yaşlar akarak yaklaştı mekana hayretler içerisinde. Camdan içeriye bakınca, gözlerine inanamadı. Öylece baka kaldı…
( Mekanın içinde Turgut Uyar, Nezihe Meriç’e dönmüş onu dinlemekte, İsa Çelik anı ölümsüzleştirmek için bir sandalyeyi çekip üzerine çıkıp, fotoğraf çekmek için uğraşmakta. Can Yücel yine bir konunun derinliğinde, Tomris fotoğraf çekecek olan İsa Çelik’e doğru bakmakta, Edip Cansever yine düşünceler içerisin de Nezihe Meriç’in anlattığından bir şiir devşirmekte. Cemal Süreya diğer arkadaşlarıyla ayrı bir masa da oturmakta. Ben mekanın içine doğru hayret ede ede yürüyorum. Kapıdan içeriye girdiğimde İsa Çelik fotoğrafını çekmiş sandalyesine doğru yöneliyor. Hayretler içerisinde kapının girişinde hiçbir şey yapamadan sadece baka kalıyorum. Garson yanıma doğru yaklaştı. )
“Birine mi bakmıştınız?”
- Şey, herhangi bir yere oturup izleyebilir miyim?
“Nasıl? Anlayamadım?”
- Yer var mı?
“Maalesef hiç yerimiz yok.”
( Turgut Uyar'ın oğlu, Turgan Uyar tam karşımızda duruyordu. Benim hayretler içerisin de masalarına bakışımı görmüş olacak ki. Oturmak için yalvarır gözlerle baktığımı görünce dayanamayıp. Garsona işaret etti. )
- Buraya oturabilir.
( Yanında ki boş sandalyeye geçtim. Garson önüme tabak ve kadeh servisini açtı. Turgan Uyar )
“ Çekinmene gerek yok, adım Turgan. “
Karşısında ki kişiyi göstererek…
“ İsmet ve Erol.”
Efkar’ı selamlarlar.
- Ne büyük bir şeref sizlerle tanışmak.
İsa Çelik yanımıza yaklaştı elinde ki fotoğraf makinesi ile İsmet’e dönüp.
İsa Çelik - “İsmet bir ölük halin var, iyi misin?”
Tombalıcı İsmet – “Artık öleceğim gibi hissediyorum.”
Tomris Uyar uzaktan lafa atladı. Garsona bir büyük rakı söyledi.
Tomris Uyar – “Öyle şey mi olur İsmet. Önümüzdeki yıl bugüne kadar bu rakıyı muhafaza edeceksin ve gelecek yıl açıp içeceğiz.”
İsa Çelik – “Öyle verirsek kesin içer bu alçak İsmet, daha sonra başka bir rakı koyar yerine, ben biliyorum ne yapacağımı.”
Dedi ve içeriye gitti.
Ben hayretler içerisin de Ölmeme Gününün gerçekleşmesini ağzım açık bir şekilde izliyorum. İsa rakıyı bir kağıda sararak geldi. Rakıyı iyice bantlamış İsmet’in açmaması için. Kağıda sarılmış rakıyı, elinde ki kalemle herkese imza attırmaya başladı. Ne büyük bir şans yakaladın ya İsmet! Herkesin imzası var sarılmış rakının üstünde, Tomris yüksek sesle kadehini kaldırarak seslendi!
Tomris Uyar – Dünya Ölmeme Günümüz, o zaman kutlu olsun!
- Devamı 4. Bölüm'de. -
yorumlar lütfen :)
3. Bölüm
·
28 görüntüleme
"Gözlerini açtığında"
Alkış. ..! :)
Çok teşekkür ederim Kübra :) 4. bölümü de ekledim, yorumlarını bekliyorum mutlaka :)
gayet başarılı tebrik ederim
Okuyan gözlerine sağlık Şevin :) 4. Bölümü de ekledim :) değerli yorumlarını bekliyorum :)
Sürükleyici bi anlatimla devam etmekteydi:) cocukken bi gazetede köşe yazısı olarak bi roman yayımlanıyordu gün gün. O günlerimi hatırlıyorum sizin hikayenizi de okurken. Kaleminize sağlık;)
Ne güzel bir çağrışım da bulundurabildiysem :) okuyan gözlerinize sağlık :) 4 bölümü de ekledim :) kıymetli yorumlar beklenmekte :)
Tabiki :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.