Okulsuz geçmişime
O kulsuz devam edemedi öğrendiklerim.
Ne fazla,
Ne de biraz eksik,
Hep yarım kaldım.
Mutluluktan
Huzurdan
Volta atan umutlarımdan, mahrum kaldım.
Hiç sarılamadan o kul’a eksik kaldım.
Eksiktim
Eksiktik
Eskitildik.
Çıkarma işlemi kadar kolay değildi sensiz bu şehrin çıkışları.
Ve ben...
Ne zaman çıkarmak istesem seni...
İdama asılırdım kirpiklerimden.
Eksiktik işte.
Köşe başlarındaki ışıklarda
Yağmur damlası sağanak iken, yere düşmeden eksildim sana.
İnsanın hiç uykuları acır mı?
Gecen en tatlı yerinde, tam ellerin saçlarımda iken
Uyanıyor uykularım.
Acıyor işte anlıyor musun?
Saatim yirmi dördü geçerken, sen bana bir eksik kaldın.
Bense hep yarım.
İçimde kırılan öksüz cümleme kulak ver!
“Biz bize eksik kaldık”3
Sayfa 34 - Kitapana Yayınevi
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.