Kerem Fırtına'nın bu şizofrenik, kendini sorgulama halinin dibine vurmuş kitabını az önce bitirdim. Edebi niteliğinin üzerinde duramayacağım ama ben çok severek okudum. Arada bir soluk alma kitabı oldu benim için diyeceğim ama aslında öyle dinlendiren bir kitap falan değil.
Bir iç konuşma hali.. Sürekli kendini sorgulama, kendiyle kavga etme, kendini bulmaya, kendini özgür bırakıp sevmeye çalışma hali. Ben eğlendim okurken, kendimden pek çok şey buldum, kendimle ettiğim kavgaların bazılarının başkalarının da kendiyle kavgası olması hissi hoşuma gitti. Yazım şekli başlarda zorlasa da ona da alışınca daha eğlenceli hale geliyor.
Keyifli okumalar...
