Berzah 5. ( Yorumlar lütfen :)
Pazartesi, Salı’ya koştu, Salı O’nu Çarşamba’yla aldattı ve koyunlar hapisten çıktı. Seyyar kafeslere bindirilip, yuvalarına teslim edildiler. Efkar bir günü daha öldürdü, toplam da 11.315 ölü gün olmuş oldu. Ekran bozuk bir plak gibi, yine aynı görüntüleri tekrar etti. Bilgisayar başına geçip, bir sigara daha yaktı. Kendini öldürmek için içilen toplam 116.800 zehir…
Bir piyanist gibi klavyenin tuşlarına basar, sayfa üzerinde somut ama altında soyut akan bir melodi oluşur. Midas’ın Kulaklarının anlayabileceği bir şey değil bu…
Beyin duymalı, beyin görmeli, beyin hissetmeli…
Kalp mi?
Beyin zaten kalbin rahmin de gizli…
Oradan doğup gitmişse,
Vay hayline…
Efkar, kalkıp yatağına uzanır. Artık umudunu
kesmiştir, anlamsızca teslim olur, gelecek olan her türlü sonuca. Karanlık aslında bir aydınlıktır, aydınlığın içine doğan bir karanlıktır. Kaplar göz perdesini, nerede görüyordur rüya dediği alemi? Hangi gözün gördüğü yer de?.
Zihni tekler, nasıl geçtiğini bile fark etmeden, Turgut Uyar’ın karşısında olduğunu görür.
Turgut Uyar – İyi misin?
Efkar – Nihayet!
Turgut Uyar – Çok farklı bir kimliksin sen.
Efkar – Sizin sözünüz kadar farklı değil.
Turgut Uyar – ( Gülümser. ) Hangisiymiş o?
Efkar – Ben yokum desem kimse bırakmıyor, yokum diyorum inanmıyorlar! Yokum diyorum! Bulup çıkarıyorlar… Yokum… Lambamı üflüyorum ve bir bardak su içiyorum.
Edip Cansever – Peki genç oğlan, hafıza sandığın da, benim kelimelerim de tutsak mı?
Efkar – Tabi ki! Unutulmuş gibiyim ben ve insan bir bakıma unutulmuş gibidir. Bilmem ki nasıl anlatmalı?
Tomris Uyar söze atılır sonunu aynı anda tamamlarız.
Tomris & Efkar – Yalnız bile değilim.
Tomris Uyar – Evet, benim de favorilerimdendir o.
Efkar – Bir tane daha var. “Ben sanki bir gazetenin hiç okunmayan yerlerindeyim.” Bende sizin gibi hissediyorum açıkçası ama sizin bulunduğunuz bu gazetede, okuyucunuz çok, bundan emin olabilirsiniz.
Cemal Süreya’ya uzaktan bakmaktadır.
Efkar – İzninizle Cemal Abi’ye de selam vermeden, çıkarsam bu ( zihnine gelir gelmez siler. ) mekandan, çok pişman olurum.
Cemal Süreya’nın masasına gelir. Cemal, Behzat Ay ve Ömer Uluç aynı masa da oturmaktadır.
Efkar – Şey, oturabilir miyim acaba?
Cemal Süreya – Bizde seni bekliyorduk, ışığınla herkesi mest ettin, bize de bir pay çıkarsa ne mutlu, hoş geldin.
Efkar – Hoş bulduk Cemal Abi. Ömer abi resimlerinde kullanmış olduğun renk karışımları gerçekten, çok uyumlu, bunu da söyleyeyim içimde kalmasın. Behzat abi sevgiler, günlüğünü yeni sipariş verdim, gelince mutlaka aktaracağım şeyler olacak.
Behzat Ay – Günlüğüm mü?
Efkar – Benim kendi günlüğüme abi, sizlerle aynı masa da oturmanın, ne büyük mutluluk olduğunu yazacağım.
Behzat Ay – Biz de seninle tanışmaktan büyük keyif duyduk.
Efkar – Cemal abi iznin olursa, affına sığınarak, sevgilim de çok merak ediyor, bu Üvercinka kim abi?
- Devamı 6. Bölüm'de... -
yorumlar lütfen :)
5. Bölüm
·
23 görüntüleme
Gayet güzel olmuş bu bölüm. Konuşmalar cidden çok hoşuma gitti güzel ve ağır kelimeler kullanıyorlar ( ağır derken anlamı büyük manasinda ) başındaki de güzel olmuş hele bazı yerleri gerçekten insanı üstünde düşündürüyor. Vay be dedirtiyor. Eline sağlık
ALKIŞ :)(:
Çok teşekkür ederim, okuyan gözlerine sağlık, ( Selamlar ) 6. Bölüm de yayım da kıymetli yorumlarını bekliyorum mutlaka :) iyi okumalar!
Bu yorum görüntülenemiyor
Sen bol bol yaz yazar biz okuruz :))
beklemedeyim :) 6. bölüm yorumunu, kıymetli okur olduktan sonra yazmamak mümkün mü :)
İzmirli bir yazar atıf yapacaksa eğer bu tabiki mitolojiden de izmirli olmalıydı:) Midas cok harika olmuş.
-İyi misin?
- Nihayet. Günlük hayatımda bu soruya aynen böyle cevap versem artık telif hakkı öder miyim? :)))
1 önceki yanıtı göster
Kıymetli yorumundan ötürü çok teşekkür ederim :) estğ. ne demek sizindir :) 6. bölüm de yayımda, yorumlarını bekliyorum mutlaka :) iyi okumalar!
Mümkün değil gibi ; ) umarım kitap halini de alırız. :)))
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.